“Εξαναγκάστε τους Παλαιστίνιους να παραδοθούν και θα τερματιστεί ο πόλεμος;». Οι δρόμοι του Ισραήλ είναι γεμάτοι από αυτό το σύνθημα, που παραφράζειτα συναισθήματα του μέσου Ισραηλινού πολίτη. Οι Ισραηλινοί έχουν τυφλωθεί ή προτιμούν να μην βλέπουν την πραγματικότητα που ζουν. Η ισραηλινή κυβέρνηση τα έχει χαμένα. Η ποολιτική της έχει αποτύχει. Το κοινό στο Ισραήλ ζει σε μια φαντασίωση. Ο πόλεμος των Ισραηλινών εναντίον της βίας των Παλαιστινίων έχει αποτύχει και θα συνεχίσει να αποτυγχάνει. Υπάρχουν ακόμα όρια ως προς τη βία που θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί  εναντίον ενός πληθυσμού εκατομμυρίων πολιτών, και υπάχουν περιθώρια στην ικανότητα μιας στατιωτικής δύναμης να κάμψει τη θέληση ενός λαού για ελευθερία και ανεξαρτησία. Οι Ισραηλινοί πολιτικοί, οι στρατιωτικοί και ο λαός του Ισραήλβλέπουν μονόπλευρα τον πόλεμο.

Η αποτυχία των Ισραηλινών να δουν τις πραγματικότητες και της άλλης πλευράς μπορεί να εγγυθεί πως το Ισραήλθα χάνει και δεν θα μπορεί να δώσει απαντήσειςστο πρόβλημα.

Καμμία πό τις στρατιωτικές επιχειρήσεις ως τώρα δεν έφερε το επιθιυμητό αποτέλεσμα- να γονατίσουν οι Παλαιστίνιοι. Ούτε η πλέον πρόσφατη από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις,να απομονωθεί ο Αραφάτ, έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η ισραηλινή πολιτική μετέτρεψε τον Γιάσερ Αραφάτ για μια ακόμα φορά σε ήρωα. Σήμερα όλοι οι Παλαιστίνιοι –ακόμα κι αυτοί που τον αποδοκίμαζαν- φωνάζουν «Είμαστε με τον Αραφάτ».  

Κι όμως πρόκειται για απόσπασμα από άρθρο Ισραηλινού πανεπιστημιακού, και δραστήριου μέλους ειρηνευτικής οργάνωσης, του Γκέρσον Μπασκίν. Ο Μπασκίν, είναι ιδρυτής και συνδιευθυντής του IPCRI, του ισραηλινο-παλαιστινιακού κέντρου έρευνας και πληροφοριών.  Και τα γραφόμενά του παίρνουν μια ιδιαίτερη βαρύτητα, επειδή επικρίνουν την κοντόφθαλμη και αιματοβαμένη πολιτική, που τα ισραηλινά κόμματα προσπαθούν να χρεώσουν στον Αριέλ Σαρόν, ενώ συμμετέχουν στην κυβέρνηση συνασπισμού. Για πρώτη φορά λοιπόν, θα μπορούσαμε να κατηγορήσουμε τους Ισραηλινούς πολιτικούς για «συνολική ευθύνη».

Τα στοιχεία που αντλήσαμε από το άρθρο του Μπασκίν είναι συγκλονιστικά:

«Την ώρα που οι Ισραηλινοί ασχολούνται με τις καθημερινές ενασχολήσεις τους,εκατομμύρια Παλαιστίνιοι είναι φυλακισμένοι στις κατοικίες τους, υπό καθεστώς απαγόρευσης κυκλοφορίας.

Τα παιδιά των Παλαιστίνιων, δεν μπορούν να παρακολουθήσουν μαθήματα. Η παλαιστινιακή οικονομία έχει καταστραφεί. Η ανεργία στις παλαιστινιακές περιοχές ξεπερνά το 50%, χωρίς κάποιον ορίζοντα ελπίδας. Η Παλαιδστινιακή Αρχή δεν λειτουργεί μια και έχουν καταστραφεί όλες οι δομές της. Οι ισραηλινές φυλακές είναι γεμάτες με Παλαιστίνιους φυλακισμένους, και καθημερινά δημιουργούνται νέες πτέρυγες για να υποδεχτούν και άλλους. Κατά την διάρκεια των έξι εβδομάδων της ηρεμίας (που δεν πραγματοποιήθηκαν επιθέσεις στο Ισραήλ) τα ισραηλινά στρατεύματα σκότωσαν 69 Παλαιστίνιους. Από αυτούς τα 13 ήταν παιδιά. Οι δέκα ήταν καθαρά δολοφονικές επιθέσεις.

Είναι τόσοέξω από την πραγματικότητα η ισραηλινή πολιτική; Την ώρα που δεν δίνεται χώρος στον διάλογο, και απορρίπτεται το παλαιστινιακό αίτημα για την απομάκρυνση των παράνομων ισραηλινών οικισμών από τα κατεχόμενα, επιτράπηκε η κατασκευή άλλων 100 οικισμών εποίκων, το τελευταίο ενάμιση χρόνο. Για να γιορτάσουν ακριβώς την εβραϊκή γιορτή Σουκότ, 400 έποικοι, υποχρεώνονται να αποκλειστούν στα σπίτια τους 120.000 Παλαιστίνιοι της Χεβρώνας. Κι ύστερα πιστεύουν πως μ’ αυτή τη λογική θα πείσουν τους Παλαιστίνιους να σταματήσουν τον αγώνα τους.

Τις τελευταίες νύχτες, έξω από την κατοικία του Σαρόν είχαν συγκεντρωθεί περί τους 50 διαδηλωτές απαιτώντας την Ειρήνη. Αντί να διαδηλώνουν χιλιάδες...

Εκατομμύρια  Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι έχουν υποχρεωθεί να μάχονται ένν πόλεμο που δεν έχει νικητές. Είναι καιρός να ανάψουν τα φώτα Πολύ καιρό μας έχουν αφήσει στο σκοτάδι...