Την παραμονή του περιβόητου τηλεοπτικού διαγγέλματος με το οποίο ο πρόεδρος Μπους προσπαθεί να πείσει τον αμερικανικό λαό πόσο δίκηο έχει να σχεδιάζει επιθετικό πόλεμο εναντίον του Ιράκ, δεκάδες χιλιάδες Αμερικανοί διαδήλωσαν στους δρόμους  -από την Καλιφόρνια στη Νέα Υόρκη - την αντίθεσή τους στην ανάληψη οποιασδήποτε στρατιωτικής δράσης από τις ΗΠΑ.

Περισσότεροι από 20.000 διαδήλωσαν στις

6 Οκτωβρίου στο Σέντραλ Παρκ της νέας Υόρκης την αντίθεσή τους στον πόλεμο αυτό.

Περισσότεροι από 10.000 συγκεντρώθηκαν μπροστά στο ομοσπονδιακό κτίριο που βρίσκεται κοντά στο Πανεπιστήμιο UCLA στο Γουέστγουντ, ενώ παρόμοιες διαδηλώσεις έγιναν τη μέρα εκείνη στο Σικάγο, το Σαν Φρανσίσκο και σε άλλες αμερικανικές πόλεις.

Παρ’ όλο που ο αριθμός των διαδηλωτών ξεπέρασε τις προσδοκίες, των οργανωτών, τα  «ανεξάρτητα αμερικανικά τηλεοπτικά δικτύα» αρνήθηκαν να προβάλουν το μέγεθος της αντίδρασης του αμερικανικού λαού στα πολεμοκάπηλα σχέδια του προέδρου Μπους.

Οι διαδηλώσεις αυτές, αποδεικνύουν πως δεν είναι μόνον η Ευρώπη –πλην Μπλαιρ- που αντιδρά στον σχεδιζόμενο πόλεμο (είχαμε αντίστοιχες αντιπολεμικές διαδηλώσεις στο Λονδίνο).

 Εντύπωση προκαλεί το «χαμηλό προφίλ», που προσπαθούν να διατηρήσουν τα ευρωπαϊκά ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα στο θέμα αυτό. Ετσι ελάχιστη προβολή δόθηκε στην απόφαση που έλαβε η Κοινοβουλευτική συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, στις 24 Σεπτεμβρίου, σε σχέδιο που υπέβαλε ο Ισπανός  εισηγητής Γκιγιέρμο Μαρτίνεθ Κασάν εκ μέρους του ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.

«...Η Συνέλευση δίνει έμφαση στην πεποίθηση ότι οποιαδήποτε ένοπλη σύγκρουση θα πρέπει να αποτραπεί πριν μελετήσει την αναφορά αυτή το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η Συνέλευση ανησυχεί βαθύτατα για το ρήγμα που θα μπορούσε να δημιουργηθεί ανάμεσα στη Δύης και τον Ισλαμικό Κόσμο μέσα από αυτή την ένοπλη σύγκρουση. Με το σκεπτικό αυτό η Συνέλευση καλωσορίζει τη στάση των αραβικών κρατών που πίεσαν τις αρχές του Ιράκ να αποδεχτούν τις απαιτήσεις του ΟΗΕ.... Επίσης η συνέλευση αποδοκιμάζει την πρόθεση που έχουν εκδηλώσει οι ΗΠΑ να προχωρήσουν σε ένοπλη σύγκρουση χωρίς προηγουμένως να έχουν εντολή του ΟΗΕ. Κάτι παρόμοιο παραβαίνει τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου....Χωρίς την έγκριση του συμβουλίου Ασφαλείας οποιαδήποτε μονομερής ανάληψη δράσης από τις ΗΠΑ, ακόμα και αν στηρίζεται από κάποιες άλλες χώρες, θα φανεί ως πρόθεση να αποσταθεροποιηθεί η παγκόσμια  Ειρήνη και ως σοβαρό πλήγμα στις εξουσίες των Ηνωμένων Εθνών....»

Είναι φανερό πως ο πρόεδρος Μπους ο νεότερος, θέλει να καθοδηγήσει ανάλογα με τις επιθυμίες της ηγετικής ομάδας των ΗΠΑ τα Ηνωμένα Εθνη. Αλλιώς τα απειλεί ότι «κινδυνεύουν να καταντήσουν όπως η αντίστοιχη προπολεμική  οργάνωση». ( Η Κοινωνία των Εθνών). Που διαλύθηκε με την εφαρμογήτ ων σχεδίων του ισχυρού εκείνης της εποχής στην Ευρώπη. (Να πούμε το όνομά του, ή μήπως κινδυνεύουμε σαν την υπουργό του Σρέντερ που τόλμησε να ξεστομίσει ότι οι αποφάσεις του Μπους θυμίζουν αναβίωση του χιτλερισμού...). Και δεν επανεκλέχτηκε!

Πραγματικά, πόσο ακριβά πλήρωσε η Ευρώπη την επιμονή τότε της «Κοσμοκράτειρας ακόμα Βρετανίας να μην αποκτήσει η Κοινωνία των Εθνών δικό της στρατό. Και πόσο είχε πληρώσει το δόγμα του τότε προέδρου των ΗΠΑ Γούντροου Γουίλσον να περιχαρακωθούν οι ΗΠΑ στα σύνορά τους (απομονωτισμός).

Για να ξυπνήσουν με το Περλ Χάρμπορ.

Ετσι και τώρα ο Μπους ο νεότερος απειλεί να γίνει στάχτη ο ΟΗΕ αν δεν υποκύψει στις αμερικανικές απαιτήσεις για το Ιράκ.

Επιθυμεί να πραγματοποιήσει έναν πόλεμο, με πρόφαση «καθεστωτική αλλαγή», με απρόβλεπτες συνέπειες για το  χάρτη της Μέσης Ανατολής με μόνο στόχο να προκαλέσει έκρηξη πλούτου στις αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρίες και να μειώσει τη στρατιωτική ικανότητα ενός ορκισμένου εχθρού του Ισραήλ.

Γιατί όμως κατηγορείταιτ ο Ιράκ όταν δεν συμμορφώνεται με τις υποδείξεις του ΟΗΕ; Τι κάνουν  οι Αμερικανοί για τις αποφάσεις του ΟΗΕ που έχει ποδοπατήσει το Ισραήλ;

Μήπως το ίδιο δεν είχε κάνει και η ναζιστική Γερμανία στη Κοινωνία των Εθνών καταλαμβάνοντας τη Ρηνανία, και η φασιστική Ιταλία εισβάλοντας στην Αιθιοπία;

Ο κυνισμός και η υπεροψία των μεγάλων δυνάμεων αποτελεί κίνδυνο για το Διεθνές Δίκαιο και τις δομές των Διεθνών Οργανισμών.

Χαρακτηριστική είναι η απόφαση που πήρε η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (26/9/02/ που απορρίπτει τις εξαιρέσεις στην δικαιοδοσία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ΔΠΔ). Η Συνέλευση καλεί τις χώρες-μέλη καθώς και τα κράτη με καθεστώς παρατηρητή να απέχουν από οποιαδήποτε «διμερή συμφωνία εξαίρεσης» που θα ισοδυναμεί με αποδυνάμωση των αρμοδιοτήτων του ΔΠΔ.