Έτσι ξεκίνησε η διάλυση
     του σοβιετικού κράτους 
Όλοι το περίμεναν. Και όλοι είχαν προειδοποιήσει ότι θα γίνει. Όταν συνέβη όμως, όλοι ξαφνιάστηκαν. Επειδή τη θεώρησαν ως μια απειλή που κάποιοι χρησιμοποιούσαν για να προειδοποιήσουν κάποιους άλλους. 
  Αλλά τελικά φάνηκε περισσότερο σαν μια οπερέτα ορισμένων σκληροπυρηνικών, που θέλησαν να καταλάβουν πραξικοπηματικά την εξουσία χωρίς καν να έχουν εξασφαλίσει την υποστήριξη του στρατού. 
 Οι τέσσερις ημέρες 19,20,21 και 22 Αυγούστου  του 1991 ήταν εκείνες που κλόνισαν συθέμελα την ΕΣΣΔ και οδήγησαν στην κατάρρευση της αυτοκρατορίας.
 Υπάρχει πάντοτε και η άποψη της καλά στημένης «συγκαλυμμένης επιχείρησης» από «μυστικά κέντρα», για να προκαλέσει δεδομένα αποτελέσματα. Και οι επιπτώσεις στις εξελίξεις ήταν περισσότερο από ραγδαίες. Ήταν κατακλυσμιαίες. 
  Οι τέσσερις ημέρες του Αυγούστου του 1991 κλόνισαν συνθέμελα την ΕΣΣΔ και οδήγησαν στην κατάρρευση της αυτοκρατορίας. Ο Γκορμπατσόφ έχασε κάθε έλεγχο εξουσίας και αργότερα τον κατήργησε οριστικά ο Γιέλτσιν.
 Στις 19 Αυγούστου του 1991, εκδηλώνεται η στρατιωτικό κίνημα της Κρατικής Επιτροπής Σωτηρίας. 
Τανκ του Κόκκινου Στρατού κυκλοφορούν στην πρωτεύουσα. Όπως ανακοινώνεται ότι ο Γκορμπατσόφ έχει παραιτηθεί για λόγους υγείας και αντικαθίσταται από τον αντιπρόεδρο, Γκενάντι Γιανάγιεφ. 
  Στην πραγματικότητα, ο Γκορμπατσόφ είχε τεθεί σε κατ’ οίκον περιορισμό, στην Κριμαία, όπου βρισκόταν για διακοπές και παρακολουθούσε τις εξελίξεις. Σταδιακά γίνονται γνωστά και άλλα ονόματα ανώτατων στελεχών της σοβιετικής ηγεσίας, που συμμετέχουν στην Επιτροπή, από τον επικεφαλής της KGB (Βλαντίμιρ Κριουτσκόφ) μαζί με στελέχη του ΚΚΣΕ και των ενόπλων δυνάμεων (Μπορίς Πούγκο, κ.ά.).
  Η κίνηση αυτή, που ονομάστηκε “το πραξικόπημα του Αυγούστου”, έθεσε ως στόχο της να σταματήσει την κρίση και τις διαλυτικές τάσεις στο σοβιετικό κράτος, αλλά αυτό που κατάφερε ουσιαστικά ήταν να επισπεύσει την τελική κατάρρευση. 
  Ο Μιχαήλ Σεργκέγιεβιτς Γκορμπατσόφ είχε χάσει πλέον κάθε έλεγχο της εξουσίας του κέντρου προς την περιφέρεια και περιορίστηκε σε διακοσμητικό ρόλο. Για να καταργηθεί από τρεις περιφερειακούς ηγέτες, τέσσερις μήνες αργότερα. 
  Αυτά συνέβησαν καθώς στις αρχές του ίδιου χρόνου, ο σοβιετικός λαός είχε τοποθετηθεί με συντριπτική πλειοψηφία, υπέρ της συνέχισης της ύπαρξης της Σοβιετικής Ένωσης. 
  Θετικά είχαν απαντήσει στο ερώτημα που του είχε τεθεί με δημοψήφισμα (90% των ψηφισάντων και 75% του συνόλου, (αφού οι Βαλτικές Δημοκρατίες απείχαν, καθώς είχαν ήδη μπει σε τροχιά απόσχισης από την ΕΣΣΔ). 
Την περίοδο του “πραξικοπήματος-οπερέτας’’, βρίσκονταν σε εξέλιξη διαπραγματεύσεις στο Νόβο Ογκάρεβο, για τη μετεξέλιξη της Ένωσης και την υπογραφή της καινούριας συμφωνίας, η οποία ωστόσο ουδέποτε προχώρησε.
Οι 70  αποφασιστικές ώρες 
Δευτέρα 19 Αυγούστου 1991 
  Εκδηλώνεται πραξικόπημα από ομάδα «συντηρητικών», όπως αποκαλούνται από τα δυτικά μέσα οι σκληροπυρηνικοί κομμουνιστές. Ο Γκορμπατσόφ, που βρίσκεται στην ντάτσα του στην Κριμαία, τίθεται σε κατ' οίκον περιορισμό, περικυκλωμένος από τεθωρακισμένα. 
  Όλα αυτά, κατά τραγική σύμπτωση, μόλις δύο ημέρες πριν από την προγραμματισμένη υπογραφή της νέας Συνθήκης της Ένωσης, βάσει των οραμάτων του Γκορμπατσόφ. Επρόκειτο να σχηματιστεί μια χαλαρή ομοσπονδία κυρίαρχων κρατών. 
  Ο Γκορμπατσώφ, ήδη έχει χάσει το παιχνίδι ως κέντρο εξουσίας. Με δεδομένη την ανικανότητά του να προλάβει τους πραξικοπηματίες, ή με τη βεβαιότητα ότι «δεν θα τολμούσε κανένας κάτι παρόμοιο», έχασε και το δικαίωμα να παραμείνει έστω και διακοσμητικός πρόεδρος. Κάτι που επιδίωκε, παρά τις επανειλημμένες «απειλές» του να παραιτηθεί. 
Τρίτη 20 Αυγούστου 1991 
Οι πραξικοπηματίες, που ελέγχουν τα κρατικά μέσα ενημέρωσης, ανακοινώνουν πως ο Γκορμπατσόφ «είναι ανίκανος να ασκήσει τα καθήκοντά του για λόγους υγείας». Για τον λόγο αυτό αντικαθίσταται από τον αντιπρόεδρο Γκενάντι Γιανάγιεφ. Κηρύσσεται κατάσταση έκτακτης ανάγκης και απαγορεύονται οι διαδηλώσεις. 
  Σχηματίζεται 8μελές διευθυντήριο και ανάμεσά τους βρίσκονται οι Γιάνγιεφ, Παβλόφ (πρωθυπουργός), Κριουτσκόφ (αρχηγός της Κα Γκε Μπε), Μπορίς Πούγκο (υπουργός Εσωτερικών) και ο στρατάρχης Γιαζόφ (υπουργός Άμυνας). 
  Οι «σκληροί», λοιπόν, παρατάσσουν 100 τεθωρακισμένα κοντά σ' αυτό που εκείνες τις ημέρες θα ονομαστεί «Μικρός Λευκός Οίκος» ¬ το ρωσικό Κοινοβούλιο που είναι και το οχυρό του Γιέλτσιν. Ο πρόεδρος της Ρωσίας παροτρύνει τον λαό της Μόσχας σε αντίσταση κατά των πραξικοπηματιών, που απαγορεύουν τη νυχτερινή κυκλοφορία. Με την πρώτη αναμέτρηση διαδηλωτών με στρατιωτικό όχημα, σε υπόγεια διάβαση της Μόσχας, οι στρατιώτες πυροβολούν. Αποτέλεσμα: τρεις νεκροί διαδηλωτές. 
  Η σθεναρή αντίδραση των οπαδών του Γιέλτσιν κλονίζει τους πραξικοπηματίες και τρεις από τους οκτώ παραιτούνται. 
Σοβιετικά στρατεύματα αφοπλίζουν τη φρουρά του πρωθυπουργού της Λετονίας και καταλαμβάνουν τον ραδιοφωνικό σταθμό στη Ρίγα. Στο Ταλίν, πρωτεύουσα της Εσθονίας, 100 τεθωρακισμένα εισβάλλουν στην πόλη. 
  Στην πρωτεύουσα της Μολδαβίας, Κιτσινιόφ, εκατοντάδες χιλιάδες λαού καταγγέλλουν το πραξικόπημα. Στην Ουκρανία, δέκα χιλιάδες διαδηλωτές βγαίνουν στους δρόμους. 
  Οι Ηνωμένες Πολιτείες στηρίζουν τον Γιέλτσιν και η ΕΟΚ απειλεί τους πραξικοπηματίες με οικονομικά αντίποινα. 
Τετάρτη 21 Αυγούστου 1991 
  Οι πραξικοπηματίες δείχνουν αναποφάσιστοι και ανίκανοι να ελέγξουν την κατάσταση. 
Κυκλοφορούν φήμες ότι οι ηγέτες του πραξικοπήματος εγκατέλειψαν τη Μόσχα και ότι τέσσερις από αυτούς πήγαν να συναντήσουν τον Γκορμπατσόφ. Τα τεθωρακισμένα αποσύρονται από τη Μόσχα. Στις τρεις μικρές Δημοκρατίες της Βαλτικής τα σοβιετικά στρατεύματα επιστρέφουν στις βάσεις τους. Η Λετονία και η Εσθονία κηρύσσουν την ανεξαρτησία τους από τη Σοβιετική Ένωση. 
  Ο Γκορμπατσόφ ενημερώνει τον Μπους τηλεφωνικά ότι το πραξικόπημα κατέρρευσε και πως επιστρέφει στα προεδρικά του καθήκοντα στη Μόσχα. 
Πέμπτη 22 Αυγούστου 1991 
  Ο αρχηγός της Κα Γκε Μπε Κριουτσκόφ φθάνει στη Μόσχα μαζί με τον Γκορμπατσόφ, για να συλληφθεί στο αεροδρόμιο. Συλλαμβάνονται επίσης και όλοι οι πρωτεργάτες του πραξικοπήματος. 
  Εκτός από έναν, τον Μπορίς Πούγκο. Για τον οποίο ανακοινώθηκε πως αυτοκτόνησε την ώρα που οι στρατιώτες ετοιμάζονταν να τον συλλάβουν. 
  Ο Γιέλτσιν, μιλώντας σε πλήθος 100 χιλιάδων, ανακηρύσσει τη «μεταβολή της πολιτικής εξουσίας της Ένωσης». Διατάσσει το κλείσιμο της «Πράβντα» και απομακρύνεται ο διευθυντής της «Ιζβέστια» Νικολάι Εφίμοφ. 
  Σε συνέντευξη Τύπου, ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ αναλαμβάνει τις ευθύνες του για τους ανθρώπους του περιβάλλοντός του που σχεδίαζαν την ανατροπή του.     Σε όλη τη Σοβιετική Ένωση οργανώνονται διαδηλώσεις εναντίον του Κομμουνιστικού Κόμματος. Αρχικά οι πραξικοπηματίες ήθελαν να πιστεύουν ότι με το προνουνσιαμέντο θα μπορούσαν να εμποδίσουν τις μεταρρυθμίσεις, δημιουργώντας έκρυθμη κατάσταση, η οποία επέτρεπε την επέμβαση του στρατού. Αυτά υποστήριζαν, αμέσως μετά την αποτυχία του πραξικοπήματος, αξιωματούχοι των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. «Οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες έχουν να μάθουν ακόμα πολλές λεπτομέρειες», πρόσθεταν, υποστηρίζοντας πως από την αρχή φάνηκε ότι το πραξικόπημα «ήταν ερασιτεχνικό, άσχημα οργανωμένο και καταδικασμένο να αποτύχει». Άσχετα αν προηγουμένως άλλα έλεγαν, όσο τουλάχιστον ¬ έστω και για λίγο ¬ η εξουσία βρισκόταν στα χέρια των πραξικοπηματιών.
Όλα λειτούργησαν βάσει προδιαγεγραμμένου σχεδίου. Με μία μεθοδικότητα, ώστε να μην προκληθεί και το αίσθημα όλων εκείνων που πίστευαν ακόμα στο παλιό σύστημα. 
Ο κόσμος άλλαζε δραματικά. 
Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ λίγες μέρες μετά το πραξικόπημα - οπερέτα νόμιζε πως ήταν και πάλι πρόεδρος. 
Στα μέσα Σεπτεμβρίου 1991, λίγες μέρες μετά το πραξικόπημα - οπερέτα του Αυγούστου και όσα ακολούθησαν, ο Γκορμπατσόφ είχε αποκτήσει ξανά την αυτοπεποίθησή του νομίζοντας πως είναι και πάλι ο πρόεδρος. Πίστευε ακόμα πως είχε κάμψει τις αντιρρήσεις στο Ανώτατο Κογκρέσο (των Λαϊκών Αντιπροσώπων) για την αναβίωση της διαδικασίας του Νόβο-Ογκάρεβο. 
Λίγους μήνες αργότερα όμως, σε μαραθώνια συνάντηση με τον Γιέλτσιν, συμφώνησε σε όλα μαζί του. Είχε παραδώσει τα πάντα στον Γιέλτσιν. Άλλος θα κυβερνούσε πια. Ο Αυτοκράτορας Μπορίς.
 
 
 
  Το styx.gr ΔΕΝ έχει χορηγούς. ΔΕΝ βάζει διαφημίσεις. Ούτε χρηματοδοτείται από κόμματα. Προσπαθεί να δημοσιεύει όσα πιστεύει πως θα πρέπει να γνωρίζουν ανεπηρέαστα οι πολίτες όλου του κόσμου.

  Κι όχι όσα τους υπαγορεύουν τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης εξυπηρετώντας αλλότρια συμφέροντα.