H ‘επαναστατική γοητεία’

της τρομοκρατίας από την ‘RAF’
     στα  '70s, έγινε ταινία
  Έπειτα από τέσσερις δεκαετίες, η Γερμανία θυμάται και πάλι τα χρόνια που μύριζαν μπαρούτι. το ζόφο που δημιούργησε εκείνη η ομάδα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, η «Rote Armee Fraktion», πιο γνωστή και ως ομάδα Μπάαντερ-Μάινχοφ, από τα ονόματα των ιδρυτών της. 
Την ζοφερή εποχή με τις δολοφονικές τρομοκρατικές επιθέσεις αναπαριστά το  νέο  ντοκιμαντέρ του Φέλιξ  που περιγράφει την απήχηση που είχε η τρομοκρατική οργάνωση RAF (Φράξια Κόκκινος Στρατός) σε Γερμανούς διανοούμενους και καλλιτέχνες τη δεκαετία του ´70. Αλλά και σε άλλες χωρες.
  Η δεκαετία του ´70 στη Δυτική Γερμανία χαρακτηρίστηκε έντονα από τη δράση της ακροαριστερής τρομοκρατικής οργάνωσης RAF των Μπάαντερ-Ένσλιν-Μάινχοφ.  
 Πέρα από τις συντηρητικές εφημερίδες της εποχής ακόμη και ο Σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ, είχε προειδοποιήσει για τον κοινωνικό κίνδυνο από τους «συμπαθούντες» της RAF. Εκεί επικεντρώνεται και το νέο  ντοκιμαντέρ του γερμανού ιστορικού και σκηνοθέτη Φέλιξ Μέλερμε τίτλο: «Οι συμπαθούντες. Το δικό μας γερμανικό φθινόπωρο» («Sympathisanten. Unser Deutscher Herbst»).
 O σκηνοθέτης Φέλιξ Μέλερ με την Μαργκαρέτε φον Τρότα και τον Φόλκερ Σλέντορφ
Το νέο ντοκιμαντέρ πραγματεύεται αυτό ακριβώς που υποδηλώνει ο τίτλος. Τη μεγάλη απήχηση στα όρια της γοητείας που είχε η ακροαριστερή τρομοκρατική οργάνωση σε μεγάλο μέρος του πνευματικού και καλλιτεχνικού χώρου στη Δυτική Γερμανία των ´70s.
 Οι δύο βασικοί συνεντευξιαζόμενοι του ντοκιμαντέρ δεν θα μπορούσαν να είναι άλλοι από τη διάσημη Γερμανίδα ηθοποιό, σκηνοθέτρια και φεμινίστρια Μαργκαρέτε φον Τρότα, η οποία είναι η μητέρα του Μέλερ, αλλά και από τον βραβευμένο με Όσκαρ ηθοποιό Φόλκερ Σλέντορφ, πατριό του Μέλερ. Αμφότεροι ανήκαν στον αριστερό χώρο και είχαν ταχθεί ανοιχτά στο παρελθόν υπέρ της δράσης της RAF.
  «Ως καλλιτέχνες με κριτική αλλά και στρατευμένη ματιά συγκαταλέγονταν σε αυτούς που συμπαθούσαν τη RAF. Kαι γι' αυτό είχαν γυρίσει ταινίες όπως 'Η χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλουμ' ή 'Η Γερμανία το φθινόπωρο'» αναφέρει ο Φέλιξ Μέλερ. Τόσο η φον Τρότα όσο και ο Σλέντορφ ασχολήθηκαν έντονα με τους λόγους που ωθούν τους ανθρώπους στην πολιτική ριζοσπαστικοποίηση αλλά και στις βίαιες πράξεις διαμαρτυρίας.
  Τα θέματα αυτά απασχόλησαν έντονα τα γερμανικά γράμματα και τις τέχνες την ίδια περίοδο.
Aνατροπή της καθεστηκυίας αστικής τάξης
Αντρέας Μπάαντερ και Γκούντρουν Ένσλιν, τον Οκτώβριο του 1968
  Στο ντοκιμαντέρ του Μέλερ εκτός από την φον Τρότα και τον Σλέντορφ μιλούν ο συγγραφέας Πέτερ Σνάιντερ, ο μουσικός Μάριους Μίλερ-Βεστερνχάγκεν κ.ά. Παρουσιάζονται ως αυτόπτες μάρτυρες της εποχής εκείνης. 
  Όπως αναφέρει ο Γερμανός μουσικός την εποχή εκείνη ήταν φυσικό για πολλούς αριστερούς να «συμπάσχουν» με τα μέλη της RAF. Πολλοί ήθελαν να δουν ένα σοκ να ταράζει την αστική τάξη, λέει ο ίδιος χαρακτηριστικά.
  Το ντοκιμαντέρ του Μέλερ βασίζεται κυρίως στην παρουσίαση προσωπικών ιστοριών και αναμνήσεων, οικογενειακών φωτογραφιών και σημειώσεων.
 Το βασικό ερώτημα που θέτει το ντοκιμαντέρ έχει να κάνει με τους λόγους που οδήγησαν στην «άνθηση» της ακροαριστερής τρομοκρατίας και στο κύμα υποστηρικτών που αυτή απέκτησε. Πώς εξηγείται η συμπάθεια προς την RAF και η ανοχή της; Και από πού πήγαζε όλη αυτή η αμείλικτη βία προς το κράτος και τους εκπροσώπους του; 
  Ο Μέλερ στο ντοκιμαντέρ του προσπαθεί να δει τα πράγματα από κριτική σκοπιά, ενώ υπάρχει επίσης και το στοιχείο της αυτοκριτικής. 
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ότι η μητέρα του Μαργκαρέτε φον Τρότα επιρρίπτει ακόμη ευθύνες στις «αντιδημοκρατικές μεθόδους» της τότε Δυτικής Γερμανίας για την πυροδότηση της ακροαριστερής τρομοκρατίας,  αλλά παράλληλα παραδέχεται ότι κοιτάζοντας πίσω, δεν σκεφτόταν πάντα καθαρά.
Ο ένοπλος αγώνας των Μπάαντερ - Μάινχοφ 
 15 Μαΐου 1972: Βόμβα εκρήγνυται κάτω από το αυτοκίνητο του δικαστή Βόλφγκανγκ Μπούντενμπεργκ 
Βλέποντας τα εκθέματα ανατριχιάζεις: υπάρχουν τα όπλα, τα αυτοκίνητα και οι μοτοσικλέτες που χρησιμοποίησε η ομάδα Μπάαντερ - Μάινχοφ στις επιχειρήσεις της. 
  Η αφίσα με το τσιτάτο του Μάο: «Ας χαράξουμε μια καθαρή γραμμή ανάμεσα σ' εμάς και τον εχθρό!», φέρνει στο νου την εντολή του καγκελάριου Χέλμουτ Σμιτ προς την κυβέρνησή του, τις μυστικές υπηρεσίες και τους συμμάχους: «Αν η ομάδα Μπάαντερ - Μάινχοφ με απαγάγει, αφήστε τους να με σκοτώσουν. Μη διανοηθείτε να διαπραγματευτείτε μαζί τους». 
Οι τρομοκράτες αυτοκτόνησαν χρησιμοποιώντας τα πιστόλια τους και χορδές από ατσάλι. Αρχικά έγινε πιστευτό ότι η ομαδική αυτή αυτοκτονία δεν έκρυβε άλλο παρά την εν ψυχρώ δολοφονία των απαγωγέων από τις ειδικές δυνάμεις, κάτι που διαψεύστηκε άμεσα. 
 Πιο γνωστή είχε γίνει την εποχή εκείνη η δολοφονία του Γερμανού επιχειρηματία Μάρτιν Σλέγερ (Hanns Martin Schleyer (1915 – 18 Οκτωβρίου 1977) 
  Η φρίκη συνεχίστηκε και μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, όταν δολοφονήθηκε ο σουπερμάνατζερ Καρλ Ντέτλεβ Ρόβαντερ, εν τέλει όμως αποδυναμωμένες και απομονωμένες οι τρομοκρατικές ομάδες αποποιήθηκαν τον ένοπλο αγώνα εναντίον του «κράτους των πολυεθνικών και των ιμπεριαλιστών».