Media
- ΣΤΟ ΚΕΝΟ ΕΠΕΣΕ ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΚΑΠΑΚΟΥ -ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΩΝ
- Οι εκδότες πηγαίνουν το Διαδίκτυο στο δικαστήριο
- ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ
- Ελευθερία στα ΜΜΕ;
- Κρύβουν ύποπτα περιστατικά (ΚΕΔ)
- ΕΣΗΕΑ ΤOURS ΚΑΙ ΤΟ ΡΟΥΣΦΕΤΙ ΤΗΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΑ
- EΠΙΣΤΟΛΗ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Δ.ΤΣΑΛΑΠΑΤΗ - Κ.ΝΤΕΛΕΖΟΥ
- Να τελειώνει η σκοπούμενη χρηματοδότηση (www.styx.gr)
- ΤΟ ΣΠΟΤΑΚΙ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΟΙ 6 ΑΠΟ ΤΟ ΔΣ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ (ked.press)
- To styx.gr ...ενηλικιώθηκε
Εφήμερα
- Το τσέρκι της ζωής μας...
- ΨΗΦΙΣΜΑ
- Χαιρετισμός Βενιζέλου στο συνέδριο του Κύκλου Ιδεών (styx.gr)
- Ομιλία στο Τελλόγλειο του Φοίβου Σιωνακίδη
- Δόθηκε άδεια για την αποπεράτωση του ναού ‘La Sagrada Familia' (Κ. Μπετινάκης)
- Έκθεση της Καίτης Σταυρούδη στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ. (styx.gr)
- Πρωταπριλιά (Γ. Αρκουλής)
- Κύπελλο ανάξιο σεβασμού (Γ. Αρκουλής)
- Τραγικό δυστύχημα με πολλά αναπάντητα ερωτήματα (K. Mπετινάκης)
- Αργυρό από την Ακαδημία Αθηνών στον Φίλιππο Δωρή (styx.gr)
Διαδώστε το στυξ με αυτό το banner στην διεύθυνση http://www.styx.gr/
ΤΟΥ ΦΑΙΔΩΝΑ ΛΕΟΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
Η επαπειλούμενη μονομερής αμερικανοβρετανική στρατιωτική επέμβαση στο Ιράκ τείνει να ανατρέψει τη γεωπολιτική ισορροπία της Δύσης, αλλά και ολόκληρου του πλανήτη.
Η διαμάχη γιά το Ιράκ έχει προσδώσει στις αντιθέσεις μεταξύ των πρώην εταίρων των Ηνωμένων Πολιτειών νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά και ίσως να σημάνει το πέρασμα σε μία νέα ιστορική φάση.
Εφόσον, κατα τις ενδείξεις, οι Αμερικανοί δεν λάβουν την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας και ξεκινήσουν την επίθεση μόνοι τους, θα διευρύνουν το ρήγμα, που τους χωρίζει πλέον, όχι μόνον με τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, που ακολουθούν την πολιτική του γαλλογερμανικού άξονα, αλλά και με τις δύο αναδυόμενες υπερδυνάμεις - τη Ρωσία και την Κίνα.
Εντάσεις και διαφορές μεταξύ των δύο πόλων αυτής της διαμάχης είχαν εκδηλωθεί και στο παρελθόν. Όμως, τώρα, η αντίθεση τείνει να εξελιχθεί σε ανοιχτή σύγκρουση, αφού η πολεμική επιχείρηση έχει σαν πραγματικό στόχο την ακύρωση συμφωνιών, για την πώληση του ιρακινού πετρελαίου μόνον σε ευρώ, αλλά και τον εκφοβισμό δύο ακόμη κυβερνήσεων- της ιρανικής και της σαουδαραβικής, οι οποίες σχεδιάζουν να πράξουν το ίδιο.
Στην Ευρώπη έχει ήδη κινηθεί μία πρωτοφανής διαδικασία χειραφέτησης από την αμερικανική κηδεμονία. Αυτή η τάση είχε εκδηλωθεί και στο παρελθόν, αλλά υπήρχε δισταγμός για να μην τεθούν σε κίνδυνο οι σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Ουάσιγκτον.
Τώρα, όμως, τα πράγματα έχουν τελείως διαφορετική όψη. Η προσπάθεια της κυβέρνησης Μπους να επιβάλλει πλήρη αμερικανική ηγεμονία, οδήγησε τους ισχυρούς της Ένωσης σε μία πρωτοφανή αντιαμερικανική συσπείρωση και σε μία πολιτική συμμαχία με τη Μόσχα και το Πεκίνο. Πρώτο πεδίο δοκιμασίας αυτής της συμμαχία είναι το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και η επίμονη προσπάθεια των τριών μονίμων μελών του να ακυρώσουν τις προσπάθειες των Αμερικανών να λάβουν για το εγχείρημά τους διεθνή νομιμοποίηση.
Το δεύτερο, η το τρίτο πεδίο είναι ακόμη άγνωστα, αλλά αντιλαμβάνεται κανείς το εύρος των αντιδράσεων αν την «τύχη» του Ιράκ έχουν στο μέλλον και άλλες χώρες.
Είναι, λοιπόν φανερό, ότι ύστερα από πολλές δεκαετίες διαμορφώνεται κλίμα για έναν Νέο Ψυχρό Πόλεμο, που θα παίξει καθοριστικό ρόλο στις περαιτέρω εξελίξεις.
Εϊναι φανερό, ότι οι Αμερικανοί δεν επιζητούν πλέον ισότιμους εταίρους, αλλά πειθήνια όργανα και «δορυφόρους». Όπως, όμως, έδειξε και η τελευταία Σύνοδος Κορυφής της Κοινότητας, ακόμη και εκείνες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, που έσπευσαν να ευθυγραμμιστούν με την πολιτική της επέμβασης στο Ιράκ, κατόπιν πιέσεων, δεν είναι διατεθειμένες να ακολουθήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες σε νέες τυχοδιωκτικές ενέργειες και να υπονομεύσουν την ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Εξαίρεση αποτελεί η κυβέρνηση Μπλέρ, που έχει επιλέξει το ρόλο του «υπασπιστή» του Λευκού Οίκου.
Φυσικά, ακόμη και η Βρετανία θα σταθμίσει τη θέση της αν οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθήσουν να κινούνται στη γραμμή της «διπλωματικής απομόνωσης» από τον υπόλοιπο κόσμο.
Αν το επικίνδυνο αυτό πολεμικό στοίχημα σε όλη του την εξέλιξη κερδηθεί από τους Αμερικανούς, η «απόσταση» Λονδίνου – Ουάσιγκτον θα μηδενιστεί τελείως. Στην αντίθετη περίπτωση θα πρέπει να αναμένει κανείς δραματικές αποφάσεις ένταξης του αγγλικού νομισματικού συστήματος στη ζώνη του ευρώ.
Η επαπειλούμενη μονομερής αμερικανοβρετανική στρατιωτική επέμβαση στο Ιράκ τείνει να ανατρέψει τη γεωπολιτική ισορροπία της Δύσης, αλλά και ολόκληρου του πλανήτη.
Η διαμάχη γιά το Ιράκ έχει προσδώσει στις αντιθέσεις μεταξύ των πρώην εταίρων των Ηνωμένων Πολιτειών νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά και ίσως να σημάνει το πέρασμα σε μία νέα ιστορική φάση.
Εφόσον, κατα τις ενδείξεις, οι Αμερικανοί δεν λάβουν την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας και ξεκινήσουν την επίθεση μόνοι τους, θα διευρύνουν το ρήγμα, που τους χωρίζει πλέον, όχι μόνον με τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, που ακολουθούν την πολιτική του γαλλογερμανικού άξονα, αλλά και με τις δύο αναδυόμενες υπερδυνάμεις - τη Ρωσία και την Κίνα.
Εντάσεις και διαφορές μεταξύ των δύο πόλων αυτής της διαμάχης είχαν εκδηλωθεί και στο παρελθόν. Όμως, τώρα, η αντίθεση τείνει να εξελιχθεί σε ανοιχτή σύγκρουση, αφού η πολεμική επιχείρηση έχει σαν πραγματικό στόχο την ακύρωση συμφωνιών, για την πώληση του ιρακινού πετρελαίου μόνον σε ευρώ, αλλά και τον εκφοβισμό δύο ακόμη κυβερνήσεων- της ιρανικής και της σαουδαραβικής, οι οποίες σχεδιάζουν να πράξουν το ίδιο.
Στην Ευρώπη έχει ήδη κινηθεί μία πρωτοφανής διαδικασία χειραφέτησης από την αμερικανική κηδεμονία. Αυτή η τάση είχε εκδηλωθεί και στο παρελθόν, αλλά υπήρχε δισταγμός για να μην τεθούν σε κίνδυνο οι σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Ουάσιγκτον.
Τώρα, όμως, τα πράγματα έχουν τελείως διαφορετική όψη. Η προσπάθεια της κυβέρνησης Μπους να επιβάλλει πλήρη αμερικανική ηγεμονία, οδήγησε τους ισχυρούς της Ένωσης σε μία πρωτοφανή αντιαμερικανική συσπείρωση και σε μία πολιτική συμμαχία με τη Μόσχα και το Πεκίνο. Πρώτο πεδίο δοκιμασίας αυτής της συμμαχία είναι το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και η επίμονη προσπάθεια των τριών μονίμων μελών του να ακυρώσουν τις προσπάθειες των Αμερικανών να λάβουν για το εγχείρημά τους διεθνή νομιμοποίηση.
Το δεύτερο, η το τρίτο πεδίο είναι ακόμη άγνωστα, αλλά αντιλαμβάνεται κανείς το εύρος των αντιδράσεων αν την «τύχη» του Ιράκ έχουν στο μέλλον και άλλες χώρες.
Είναι, λοιπόν φανερό, ότι ύστερα από πολλές δεκαετίες διαμορφώνεται κλίμα για έναν Νέο Ψυχρό Πόλεμο, που θα παίξει καθοριστικό ρόλο στις περαιτέρω εξελίξεις.
Εϊναι φανερό, ότι οι Αμερικανοί δεν επιζητούν πλέον ισότιμους εταίρους, αλλά πειθήνια όργανα και «δορυφόρους». Όπως, όμως, έδειξε και η τελευταία Σύνοδος Κορυφής της Κοινότητας, ακόμη και εκείνες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, που έσπευσαν να ευθυγραμμιστούν με την πολιτική της επέμβασης στο Ιράκ, κατόπιν πιέσεων, δεν είναι διατεθειμένες να ακολουθήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες σε νέες τυχοδιωκτικές ενέργειες και να υπονομεύσουν την ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Εξαίρεση αποτελεί η κυβέρνηση Μπλέρ, που έχει επιλέξει το ρόλο του «υπασπιστή» του Λευκού Οίκου.
Φυσικά, ακόμη και η Βρετανία θα σταθμίσει τη θέση της αν οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθήσουν να κινούνται στη γραμμή της «διπλωματικής απομόνωσης» από τον υπόλοιπο κόσμο.
Αν το επικίνδυνο αυτό πολεμικό στοίχημα σε όλη του την εξέλιξη κερδηθεί από τους Αμερικανούς, η «απόσταση» Λονδίνου – Ουάσιγκτον θα μηδενιστεί τελείως. Στην αντίθετη περίπτωση θα πρέπει να αναμένει κανείς δραματικές αποφάσεις ένταξης του αγγλικού νομισματικού συστήματος στη ζώνη του ευρώ.
