Του Παναγιώτη Νεστορίδη
Ακόμη κι αν ορισμένοι είχαν τον παραμικρό ενδοιασμό για το χαρακτήρα της
αμερικανοβρετανικής επίθεσης εναντίον του Ιράκ, οι προετοιμασίες για το «μεγάλο
φαγοπότι» που θα ακολουθήσει την αναμενόμενη νίκη των σύγχρονων... σταυροφόρων,είναι αρκούντως αποκαλυπτικές.
Ηδη οι Μπους και Μπλερ συζήτησαν για την
«ανοικοδόμηση» του Ιράκ μετά τη λήξη του πολέμου που - παρανόμως και προκλητικώς
κήρυξαν εις βάρος ενός λαού που βιώνει τον παραλογισμό της ανεξέλεγκτης οικονομικής και πολιτικής ισχύος.
«Ανοικοδόμηση», λοιπόν. Δηλαδή, «μπίζνες»! Τα... μεθεόρτια της ψυχρής και κυνικής λογικής της αμερικανικής ηγεσίας επί των εκατοντάδων ή και χιλιάδων πτωμάτων από την ψυχρή και εναγώνια αναζήτηση ολοένα και μεγαλύτερων κερδών, αφενός μέσω του ελέγχου περισσότερων πλουτοπαραγωγικών πηγών και αφετέρου διά της εργολαβικής ανάληψης του έργου αποκατάστασης των ζημιών. Το άκρον άωτον της υποκρισίας: πρώτα βομβαρδίζουμε, τα κάνουμε γης μαδιάμ, και στη συνέχεια
ερχόμαστε αρωγοί στην προσπάθεια επούλωσης των πληγών που εμείς δημιουργήσαμε...
Ομορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος; Οχι βέβαια! Αλλωστε, οι διαφωνίες
που ενέσκηψαν στη μοιρασιά της λείας, αποδεικνύουν πως οι «σταυροφόροι»
στερούνται και αυτού ακόμη του κώδικα ηθικής που διακρίνει τους κοινούς εγκληματίες στις μεταξύ τους συναλλαγές. Ετσι, οι «υπεργολάβοι» έχουν παράπονα από τους «εργολάβους», οι οποίοι επιμένουν να αποδεικνύουν σε κάθε ευκαιρία ποιος είναι το αφεντικό του πλανήτη, περιφέροντας άκομψα την αυτοκρατορική
αλαζονεία τους.
Από την άλλη πλευρά, ακόμη κι εκείνοι που αρνήθηκαν να συνεργήσουν άμεσα στο
ειδεχθές έγκλημα εναντίον του ιρακινού λαού, φαίνεται ότι διεκδικούν ενεργή παρουσία στο γαϊτανάκι πετρελαϊκών και κατασκευαστικών συμφερόντων που στήνεται με φόντο τη μετα-Χουσεΐν εποχή. Για να μην ξεχάσουμε, προφανώς, ότι τα πάντα σε τούτη την εποχή μετριούνται με δολάρια, ότι η ανθρώπινη ζωή έχει φθηνύνει επικινδύνως και ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Διότι, η σημερινή
παραφροσύνη, η ζοφερή πραγματικότητα με τις ορατές και τις αφανείς αντιφάσεις
της, μπορούν να δημιουργήσουν τους όρους της ανατροπής της.