Στα Σέρβια Κοζάνης έγινε η ταφή
του  πρόωρα χαμένου δημοσιογράφου

"Μικρός ήθελα να γίνω αεροπόρος, έπειτα αρχαιολόγος και στα 14 μου, δημοσιογράφος. Σέρβια, Αθήνα, σχολή δημοσιογραφίας, Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη (Βήμα, Νέα). Λίγο πριν τα 23 μου μπήκα, λίγο πριν τα 43 μου βγήκα! Προηγουμένως Flash, ενδιαμέσως Mega και λίγους μήνες ΕΡΤ. Χατζίδη από πού είσαι, ρωτούσαν παλαιοί των ημερών συνάδελφοι. Από τη γη των γενναίων, απ’ τα λιμέρια του Γιαγκούλα, του Ζορμπά και του Σταμάτη Κλεάνθη! Από παιδί με μια κιθάρα συντροφιά μαστορεύω στο στιχουργείο μου ήχους και νοήματα. Ήθελα να εφεύρω μελωδίες. Πριν από δυο χρόνια τα κατάφερα, συνέθεσα τη μελωδία της ζωής μου. Τον Κλέαρχο".

Το Σάββατο, στη 1 μ.μ. «αναχώρησε» για το αιώνιο ταξίδι του στα Σέρβια της Κοζάνης ο 46χρονος δημοσιογράφος Κώστας Χατζίδης, όπου το ελαφρύ χώμα της γενέθλιας γης θα σκεπάσει τη σορό του.
  Η τελετή της κηδείας του έγινε στον Άγιο Δημήτριο Αμπελοκήπων, παρουσία πλήθους συγγενών, φίλων και συναδέλφων, παραβρέθηκαν η πρώην υπουργός Άννα Διαμαντοπούλου, ο δήμαρχος Αμαρουσίου και πρόεδρος του ΙΣΑ Γ. Πατούλης,  η αντιπρόεδρος του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου Λίνα Αλεξίου, ο Διευθυντής της εφημερίδας «Το Βήμα» Αντ. Καρακούσης, ενώ την ΕΣΗΕΑ εκπροσώπησαν η αντιπρόεδρος Νανά Νταουντάκη και το μέλος του Δ.Σ. Δημήτρης Τσαλαπάτης.
  Στην τελετή ο Ο Δ. Τσαλαπάτης στο «Ύστατο Χαίρε», επισήμανε ότι ο Κώστας Χατζίδης πλήρωσε με «τη ζωή του την κρίση και τα διευθυντήρια της ενημέρωσης».

  Το κείμενο του επικήδειου:
«Δεν πρόλαβε  να κλείσει ένας μήνας που αποχαιρετήσαμε μαζί, τον φίλο μας και παλιό συνάδελφο τον Θανάση τον Αντωνόπουλο
Άλλο ξαφνικό κι αυτό.
Στη συνάντηση τότε είχαμε την ευκαιρία να πούμε δυο τρεις κουβέντες , για την ειδησεογραφία της μέρας, τα αναπάντεχα με την κρίση, και τον αγώνα της επιβίωσης.
Είπαμε να τα ξαναπούμε και σού υποσχέθηκα να γράψω κι εγώ κάτι για την PHEME.
Μια μικρή  δική μου συμβολή στο  προσωπικό σου στοίχημα με την επικαιρότητα.
Σε είδα πολύ αγχωμένο. Στο είπα κιόλας , όπως και ό Ηλίας που ήταν μαζί μας.
Που να το φαντασθούμε.
Να όμως που φθάσαμε.
Είναι μέρες τώρα που μερικοί από μας, τους πιο παλιούς στη  Χρήστου Λαδά  και μετά στη Μιχαλακοπούλου,  στο άκουσμα  της τραγικής είδησης, φέρνουμε και ξαναφέρνουμε συνέχεια στο μυαλό μας εκείνες τις  παλιές μέρες στα ρεπορτάζ, στα γραφεία ,στη σύσκεψη, στην  αγωνία για την  πρώτη σελίδα αλλά και  για τις μέσα.
Από τους νέους, δυναμικούς συντάκτες στο κυνήγι της είδησης στην αποκάλυψη, στο ρεπορτάζ με άποψη ο Κώστας ο Χατζίδης.
Μαχητικός, αποφασιστικός, έτοιμος να διεκδικήσει αυτό που πιστεύει , υπηρετώντας την αλήθεια, με ήθος συνέπεια αλλά  πάνω απ΄όλα συνάδελφος με άψογη συμπεριφορά και Φίλος.
Πάνω απ΄όλα όμως ασυμβίβαστος με τη δουλειά του.
 Τις αρχές και τις αξίες του.
Προτίμησε έτσι τη ρήξη από την απλή διαχείριση στην είδηση, στην οποία κάποιοι ήθελαν να τον περιορίσουν.
Τον ενδιέφερε η έρευνα η αναζήτηση, η αποκάλυψη.
Εκεί έψαχνε την αλήθεια επειδή άλλωστε εκεί βρίσκεται.

Κάπως έτσι λοιπόν υποχρεώθηκε να αλλάξει  γραφείο, όροφο και εφημερίδα μέσα στο συγκρότημα του ΔΟΛ, για να συνεχίσει με το ρεπορτάζ του από τα ΝΕΑ στο ΒΗΜΑ.
Δεν έμεινε πολύ όμως και εκεί.
Όταν ο παλιός διευθυντής του,  μετακόμισε κι αυτός από τον κάτω όροφο   στο ΒΗΜΑ και  έβαλε μπροστά μαζί με τον εκδότη,την μηχανή   της δήθεν   εθελούσιας εξόδου,  ήρθε η ώρα της pheme.gr.
Το καινούργιο στοίχημα του Κώστα αλλά και η μοιραία αναμέτρηση.

Δεν θα ξεχάσω την αγωνία του αλλά και το πάθος του, για μια ακόμη φορά όταν το site του δέχτηκε την επίθεση από τους χάκερ.
Ήταν η στιγμή που σκοτεινοί και ύπουλοι πήγαν να τον φιμώσουν αλλά τους αντιμετώπισε κι αυτούς με την ίδια γενναιότητα και όπως πάντα αποφασιστικά.
 Το πάθος του για τη δημοσιογραφία και την ανάδειξη του «pheme.gr» φαίνεται ότι τελικά είχε ως μοιραίο αποτέλεσμα ο Κώστας Χατζίδης να μην είναι μεταξύ μας,θα γράψει στο αποχαιρετιστήριο ρεπορτάζ του για τον Κώστα , ο καλός συνάδελφος Τάκης Τσιμπούκης.
Ευγενικός, δυναμικός και άψογος συνάδελφος ο Κώστας Χατζίδης διακρίθηκε για το ήθος, τη συνέπεια και την ευσυνειδησία του.
Στη σύντομη ζωή του άφησε τις καλύτερες αναμνήσεις σε όλους όσοι τον γνώρισαν.
Η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια. Έπαιξε ένα πολύ άσχημο παιχνίδι και στέρησε τον Κώστα  από την οικογένεια του τους συναδέλφους και τους φίλους του.
 Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με οδύνη ανακοινώνει την μεγάλη απώλεια  συλλυπείται τους οικείους του και αποχαιρετά έναν άξιο συνάδελφο που παρόλο, που έφυγε νωρίς και άδικα, υπηρέτησε με ευπρέπεια και υποδειγματικό ήθος και αυταπάρνηση τη δημοσιογραφία
Και κάτι ακόμη: απάντησε, με τη στάση του και σε κάποια διευθυντήρια της Ενημέρωσης».
Καλό σου ταξίδι, αδελφέ μας».

Από το συνάδελφο και επί χρόνια στενό φίλο του εκλιπόντος, Ηλία Μάτσικα λάβαμε το ακόλουθο κείμενο:

  «Άκου, Κωστάκη μου, ακόμα ηχούν στα αυτιά μου τα χάλκινα, από εκείνη τη μαγική βραδιά του γάμου σου με τη Μίνα στα Σέρβια , πάνε λίγα χρόνια, που φαντάζουν χθες. Και τώρα τα ακούω να συνοδεύουν τις ψαλμωδίες της εξοδίου ακολουθίας, κοιτάζοντας τη φωτογραφία σου πάνω στο φέρετρο.
Τι να πρωτοθυμηθώ: την απογοήτευσή σου για όσα συνέβαιναν στην εφημερίδα, τη χαρά σου για την οικογένεια και τη γέννηση του Κλέαρχου, τον ενθουσιασμό σου γιατί θα υλοποιούσες τη μεγάλη επιθυμία σου για αμόλυντη δημοσιογραφία; Tην αγωνία σου για την εξεύρεση άξιων συνεργατών που θα έβαζαν πλάτη, τη στήριξή σου όλο το διάστημα της περιπέτειάς μου από το καλοκαίρι του 2010 μέχρι και πριν από 18 ημέρες που μιλήσαμε για τελευταία φορά στο τηλέφωνο;
Εκείνο που σίγουρα θα κάνω είναι να προσπαθήσω να βγάλω εκείνο το τεράστιο ρεπορτάζ, αυτού του εγκληματικού κυκλώματος που σε ταλαιπώρησε, που έμεινε στη μέση από το ξαφνικό φευγιό σου… Δεν ξέρω αν κάτι καταφέρω, μια και στο ρεπορτάζ ήσουν ανυπέρβλητος, μα θα το προσπαθήσω. Σ΄ το χρωστάω, καλέ μου φίλε».

============

Ένα από τα τελευταία δημοσιεύματα του Κώστα, στο pheme.gr

Τα επικοινωνιακά τρικ της κυβέρνησης

και το βραχυκύκλωμα του ΣΥΡΙΖΑ
13/01/2013 - 16:50
Αποψεις
    
ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΙΔΗΣ

  Δεν γνωρίζω πως τα καταφέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ και βρίσκεται συνεχώς στη θέση του "κατηγορουμένου", απολογούμενος για ελάσσονος σημασίας θέματα..
  Αρχίζω και πιστεύω ότι είναι μια μορφή τέχνης κι αυτό - όπως το να βάζεις τρικλοποδιά στον εαυτό σου!
  Αφορμή των προαναφερόμενων σκέψεων αποτέλεσε το κυβερνητικό σίριαλ "Βίλα Αμαλία", το οποίο έπειτα από τις εμπρηστικές επιθέσεις κατά δημοσιογράφων, κομμάτων και πολιτικών, ανέβασαν στα ύψη το πολιτικό θερμόμετρο, ανακόπτοντας την ανοδική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ.
  Δεν γεννάται ζήτημα: Από επικοινωνιακής σκοπιάς, η επιλογή της κυβέρνησης να εντάξει αιφνιδιαστικά στην πολιτική ατζέντα τη "Βίλα Αμαλία", κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, αποδείχθηκε επιτυχής, καθώς έριξε στο καναβάτσο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
  Ποιος ευθύνεται για την πτώση; Η γροθιά του επιτιθέμενου αντιπάλου ή αμεριμνησία του αμυνόμενου μποξέρ;

  Σε πείσμα όσων πιστεύουν ότι η πολιτική είναι μια εξαιρετικά σύνθετη και πολύπλοκη διαδικασία, πιστεύουμε ότι η τέχνη της πολιτικής καθορίζεται από απλούς κανόνες. Στη σαφήνεια της έγκειται ο υψηλός βαθμός δυσκολίας που τη διακρίνει.
  Όπως η συγγραφή ενός λογοτεχνικού κειμένου, το οποίο αποκτά το χαρακτηρισμό "κλασικό", όταν καταφέρνει να περιγράψει σύνθετες έννοιες, με τρόπο σαφή και απλό.
  Ο λαός λέει: "πνίγηκε σε μια κουταλιά νερό"! Μήπως το ίδιο δεν συνέβη και με το ΣΥΡΙΖΑ στη υπόθεση της Βίλας Αμαλία;
  Από την πρώτη στιγμή το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρέθηκε σε δεινή θέση, σε άμυνα, παρουσιάζοντας πρωτοφανή αδυναμία να καταθέσει ένα συγκροτημένο λόγο, ο οποίος θα έθετε τα γεγονότα στη σωστή τους διάταξη, μα πάνω απ' όλα στην πραγματική τους διάσταση.
  Γιατί το λέμε αυτό; Eπειδή εξαρχής ήταν σαφές στον καθένα ότι η κυβέρνηση, με την επικοινωνιακή επιχείρηση στη βίλα Αμαλία, στόχευε στον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης. Ήθελε να αλλάξει την πολιτική ατζέντα -ελέω λίστας Λαγκάρντ και φορολογικού νομοσχεδίου-, και να βραχυκυκλώσει την αξιωματική αντιπολίτευση.
  Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Οι στόχοι που έθεσε το Μέγαρο Μαξίμου εκπληρώθηκαν, και με το παραπάνω, καθώς με ένα σμπάρο πέτυχε δυο τρυγόνια.
  Και όμως.. Τα επικοινωνιακά τερτίπια των μπαρουτοκαπνισμένων, πρώην αριστερών, συμβούλων του πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά, και προβλέψιμα ήταν, και αντιμετωπίσιμα.
   Όλα ξεκίνησαν όταν ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Νίκος Δένδιας έδωσε το πράσινο φως στην Ελληνική Αστυνομία να εισέλθει στη βίλα Αμαλία.
  Προφανώς ο κ. Δένδιας δεν ξύπνησε μια καλή πρωία, λέγοντας "σήμερα θα γίνω Ρόμποκοπ, εξολοθρεύοντας τις τελευταίες εστίες ανομίας"! Δεν τον τσίμπησε κάποιος Οίστρος και αφιονίστηκε, παίρνοντας την ανορθόδοξη απόφαση να ανακόψει την μάχη κατά της βαριάς εγκληματικής που ταλανίζει απ' άκρου εις άκρο τη χώρα, ασχολούμενος με δευτερεύοντα θέματα, όπως τη βίλα Αμαλία.
   Για πολλά χρόνια το συγκεκριμένο εγκαταλελειμμένο κτίριο τελεί υπό κατάληψη, και αυτά τα χρόνια στη διακυβέρνηση της χώρας δεν βρισκόταν ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οι δυο εταίροι της τρικομματικής κυβέρνηση, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Ποιος πρέπει λοιπόν να εγκαλέσει ποιον, και γιατί;
  Εύκολο και δημαγωγικό, είναι να θέλεις να πείσεις τον ελληνικό λαό ότι "ο ΣΥΡΙΖΑ παρέχει άσυλο στους κουκουλοφόρους". Με την προθυμία όμως ορισμένων (προβλέψιμων) βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης που τσίμπησαν το τυράκι και έσπευσαν να αυτοπροσδιοριστούν ως εκφραστές του "κοινοβουλευτικού αναρχισμού", όλα γίνονται.
  Δεν γνωρίζουμε εάν φέρει ευθύνες ο κ. Αλέξης Τσίπρας, ως επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, για τις άστοχες δηλώσεις ορισμένων βουλευτών του κόμματός του. Σε ποιο βαθμό δηλαδή συνέβαλε και ο ίδιος στην καλλιέργεια  παρόμοιων θέσεων στο εσωτερικό του κόμματος.
  Για εκείνο που ευθύνεται, κατά τη γνώμη μας, ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ότι δεν κατάφερε να  απογυμνώσει τη σαθρή επικοινωνιακή τακτική που χάραξαν οι μυστικοσύμβουλοι του Μεγάρου Μαξίμου, με την αρωγή των κυβερνητικών τους εταίρων.
  Και όμως αρκούσαν ένα δυο απλά ερωτήματα από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

 Επειδή όλα αυτά τα χρόνια παρέμειναν άπραγοι οι διαπρύσιοι κήρυκες της νομιμότητας; Γιατί οι σημερινοί εκφραστές της μηδενικής ανοχής δεν εισέβαλαν στη βίλα Αμαλία; Δεν τους εμπόδισε κανείς..
 Επειδή, αν, όπως λένε, η βίλα Αμαλία μετατράπηκε σε άντρο.. κακοποιών -κάτι βεβαίως που πόρρω απέχει από την αλήθεια-, η ευθύνη ανήκει ακέραιη σ' αυτούς που κυβέρνησαν τον τόπο όλα αυτά τα χρόνια.
 Επειδή στην κατάληψη της Υπατίας, τον Φεβρουάριο του 2011, ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος ζητούσε επιμόνως την άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων των μεταναστών, ερχόμενος σε ρήξη με τον τότε υπουργό Εσωτερικών κ. Γιάννη Ραγκούση, ο οποίος κρατούσε σκληρή και άκαμπτη στάση;

  Όπως στην περίπτωση της πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να εξηγήσει με σαφήνεια στον ελληνικό λαό ότι οι άνθρωποι που διακυβέρνησαν την Ελλάδα επί σαράντα συναπτά έτη, δεν μπορεί να συνεχίσουν να βρίσκονται στο τιμόνι της χώρας, έτσι και τώρα δεν κατάφερε να πείσει τους "νοικοκύρηδες" ότι η κοινωνική ασφάλεια και η γαλήνη του τόπου δεν κινδυνεύει από μια ομάδα νεαρών που πιστεύουν στο μοντέλο της αυτοδιαχείρισης, αλλά απ' αυτούς που έριξαν το σκάφος στα βράχια, αυτούς που εκτίναξαν την ανεργία στα ύψη, αυτούς που αφήνουν στο απυρόβλητο τους μεγαλοφοροφυγάδες και την ίδια στιγμή μετατρέπουν σε τεκμήριο τα παιδιά των πολυτεκνικών οικογενειών.