Ο επικήδειος από τον
Α' Αντιπροέδρο της ΕΣΗΕΑ,
Δημήτρη Τσαλαπάτη

Αποχαιρετούμε σήμερα τον Στάθη Ευσταθιάδη, έναν ευπατρίδη της δημοσιογραφίας, τον κορυφαίο Έλληνα πολιτικό συντάκτη, αρθρογράφο, βαθύ γνώστη της διεθνούς πολιτικής αλλά και του πολιτικού προβλήματος στη χώρα.
Ήταν από τους τελευταίους της γενιάς του. Μέχρι την τελευταία στιγμή έδινε την καθημερινή μάχη με την επικαιρότητα.
Το τελευταίο του άρθρο, βαθειά ανάλυση για την περίπτωση Τράμπ δημοσιεύθηκε στο Βήμα των Θεοφανείων.
Ο Στάθης Ευσταθιάδης μαζί με μερικούς ακόμη εκπροσώπους της γενιά του άνοιξε δρόμους σε δύσκολους καιρούς για την ενημέρωση, την πολιτική σκέψη, την διπλωματία, αλλά και τη Δημοκρατία.
Είχα την τιμή, μου έτυχε, να τον γνωρίσω μέσα από την φιλία του με έναν άλλο μεγάλο δημοσιογράφο, τον Ηλία Δημητρακόπουλο.
Ο Στάθης Ευσταθιάδης ήταν ένας άνθρωπος με βαθειά μόρφωση, κοσμοπολίτης με το δικό του χιούμορ και μέχρι τέλος αφοσιωμένος στην τέχνη του. Την ανάλυση των γεγονότων, την αυθεντική ερμηνεία των εξελίξεων.
Ο Στάθης Ευσταθιάδης ήταν μια γνώριμη φυσιογνωμία στους διαδρόμους του ΟΗΕ, στο παλιό Υπουργείο Εξωτερικών, όπου μόρφωνε και ενεθάρρυνε πάντοτε τους νεαρούς διπλωμάτες. Σε μια εποχή όπου δεν υπήρχαν το Διαδίκτυο και η σημερινή υπερπληροφόρηση, αποτέλεσε πηγή πληροφοριών και γνώσης για τους αναγνώστες και τους αναλυτές.
Θυμούνται οι νεώτεροι πάντοτε τη σκηνή που διηγείτο όταν έμαθε για το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου και πέρασε με το αυτοκίνητό του να πάρει τον Σοφιανό Χρυσοστομίδη από την εφημερίδα του, χωρίς να έχουν ιδέα που θα πάνε...
Ο Στάθης Ευσταθιάδης γεννήθηκε το 1925 στην Αθήνα. Φοίτησε στο Βαρβάκειο και στη συνέχεια στο Χημικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Με τη δημοσιογραφία άρχισε να ασχολείται σε ημερήσιες πολιτικές εφημερίδες από το 1945. Το 1952 εντάχθηκε για πρώτη φορά στο μισθολόγιο της εφημερίδας «Ελληνική Ημέρα» και λίγο αργότερα και της εφημερίδας «Η Αυγή». Το 1962 έγινε τακτικό μέλος της ΕΣΗΕΑ. Με την επιβολή της δικτατορίας, το 1967, διαγράφτηκε «για κομμουνιστική και αντεθνική δράση», όμως, μετά την επάνοδο της Δημοκρατίας, το 1974, αποκαταστάθηκε και επανήλθε στις τάξεις της Ενώσεως.
Κατά τη διάρκεια της χούντας ανέπτυξε μεγάλη αντιδικτατορική δράση, για την οποία φυλακίστηκε και εξορίστηκε. Κατάφερε, όμως, να διαφύγει, αρχικά στην Ελβετία, και στη συνέχεια στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου έζησε για πολλά χρόνια.
Από τα πρώτα χρόνια στην Αμερική άρχισε να εργάζεται ως ανταποκριτής της εφημερίδας «Το Βήμα» στην Ουάσιγκτον και στον ΟΗΕ, υπογράφοντας τις ανταποκρίσεις του με το ψευδώνυμο “Eust”. Ειδικεύτηκε στα διεθνή θέματα και κάλυψε τα μεγαλύτερα γεγονότα της εποχής. Ήταν σπουδαίος γνώστης των διπλωματικών θεμάτων, των ελληνοτουρκικών, του Κυπριακού των Βαλκανικών και γενικά όλων των θεμάτων του υπουργείου Εξωτερικών.
Ήταν μέλος του International Press Institute και τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Δημοσιογραφίας Μπότση και της Ακαδημίας Αθηνών για το ήθος και την έντιμη δημοσιογραφία, την οποία άσκησε. Ήταν μέλος της Διπλωματικής Ακαδημίας του Υπουργείου Εξωτερικών και του Εκπαιδευτικού Συμβουλίου της και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών καθώς και του Τιμητικού Συμβουλίου του ΕΛΙΑΜΕΠ.
Στην Ελλάδα επέστρεψε τη δεκαετία του ’80 και στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» παρέμεινε ως την τελευταία του ώρα, εμπλουτίζοντας με τις καθημερινές του αναλύσεις για τη διεθνή πολιτική σκηνή τις εκδόσεις «Βήμα της Κυριακής» και την διαδικτυακή «vima.gr».
Ο Στάθης Ευσταθιάδης αποτέλεσε ένα μύθο για τη δημοσιογραφία. Από τη μία ήταν ένας ακάματος εργάτης του λόγου και της πένας και ταυτόχρονα ήταν ο «senior editor» της εφημερίδας, δάσκαλος για όλους τους υπόλοιπους και σύμβουλός τους για κάθε θέμα. Η απουσία του θα αφήσει δυσαναπλήρωτο κενό σε όσους είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν και να συνεργαστούν μαζί του, καθώς οι γνώσεις του και οι εμπειρίες του υπήρξαν μοναδικές.
«Ο Στάθης Ευσταθιάδης, γράφει ο συνάδελφος Γ. Μαλούχος, υπήρξε ο ίδιος η ένσαρκος ιστορία του Βήματος. Φεύγει σε μια πολύ παράξενη στιγμή –σχεδόν σαν ένα παιχνίδι της μοίρας που θέλει κάτι να μας πει. Μαζί του φεύγει και μια ολόκληρη εποχή για το Το Βήμα, για την Ελλάδα και για τον κόσμο, όπως πέρασε μέσα από τα γραπτά του όλα αυτά τα χρόνια. Είναι, δυστυχώς, μια πικρή αποδρομή: όχι μόνο γι’ αυτό που φεύγει, μα και γι’ αυτό που έρχεται», καταλήγει το άρθρο του συναδέλφου.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ συλλυπείται τους οικείους του και αποχαιρετά τον σπουδαίο δημοσιογράφο και μεγάλο δάσκαλο που αφιέρωσε τη ζωή του στη δημοσιογραφία και την τίμησε όσο ελάχιστοι.





