Το βουλγαρικό «κόλπο» της Τσαρικής Ρωσίας
(Μέρος 1ο)
του Σπύρου Χατζάρα
Το Μακεδονικό είναι μια «παγωμένη» σύγκρουση.
Ξεκίνησε τον 19ο αιώνα, «πάγωσε» το 1913, και «ξεπάγωσε» το 1941, κάτω από νέες συνθήκες. Μπήκε πάλι «στο ψυγείο» το 1954, και επέστρεψε στο προσκήνιο με την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το 1991. Οι ρίζες του, ωστόσο, βρίσκονται στην Αγία Πετρούπολη, και στους πολιτικούς και διπλωματικούς σχεδιασμούς της τσαρικής Ρωσίας.
Εισαγωγή
Μια «βάρβαρη» τουρανική φυλή, που ζούσε στην «ομοσπονδιακή» αυτοκρατορία των Χαζάρων, μετακινήθηκε, με αρχηγό τον Κοτράγκ, από την περιοχή του Αζώφ, ( Μαύρη Θάλασσα), δυτικά, και εμφανίστηκαν σαν επιδρομείς, τον 6ο μ.Χ αιώνα στην κοιλάδα, ανάμεσα στον Βόλγα και τον Κάμα , στην περιοχή δηλαδή, που καλύπτουν σήμερα οι σύγχρονες ρωσικές δημοκρατίες, του Ταταρστάν και της Τσουβάσια. Οι επιδρομείς απέκτησαν τον έλεγχο της περιοχής από τα μέσα του 6ου μ.Χ αιώνα, επεκτείνοντας έτσι την αυτοκρατορία δυτικά.
Οι επιδρομείς ήταν οι «Βούλγαροι» και το κράτος τους ήταν η Βουλγαρία του Βόλγα. Πριν τους συναντήσουμε στον Βόλγα, τους βρίσκουμε στον Καύκασο, σύμφωνα με τα βυζαντινά και τα αρμενικά χρονικά. (4ος -5ος αιώνας). Ο αρχηγός των Βουλγάρων του Καυκάσου, Κουμπράτ (Kubrat) απέστειλε το 635 μ.Χ αντιπροσωπεία στην Κωνσταντινούπολη για να υπογράψει συμφωνία ειρήνης με τον αυτοκράτορα Ηράκλειο (610-641). Ο Ηράκλειος μάλιστα του απένειμε τον τίτλο του «Πατρικείου».
Ο διάδοχος του Κουμπράτ ήταν ο Μπόγιαν(Bayan), που έγινε υποτελής των Χάζαρων. Ο δεύτερος γιος του Κουμπράτ ήταν ο Κοτράγκ και ο τρίτος ο Ασπαρούχ.
Για τον Κοτράγκ τα είπαμε στην αρχή. Ο Ασπαρούχ με τους δικούς του μετακινήθηκε από τον Καύκασο ακολουθώντας τον Δνείπερο και τον Δνείστερο εγκαταστάθηκε στη νότια Βεσαραβία και από εκεί άρχισε επιθέσεις και λεηλασίες στο Βυζάντιο.

681 μχ
Ασπαρούχ Χαν, ο Ιδρυτής του Βουλγαρικού κράτους
Ο μεταμοντέρνος ανδριάντας του βρίσκεται στο Ντόμπριτς Ντόμπρουνια στη ΝΑ Βουλγαρία.
Η « τσαρική ρωσική επιστήμη» του 19ου αιώνα, έστειλε τον Ασπαρούχ πρώτα στον Βόλγα, και μετά στην Μοισία, ενώ βρήκε και έναν τέταρτο αδελφό τον Κούμπερ, που τον εγκατέστησε στη σημερινή Μακεδονία.
Οι «εθνολογικές έρευνες» που άρχισαν το 1800 από τους Τσάρους και συνεχίζονται σήμερα, υποστηρίζουν ότι οι « Βούλγαροι» αποσπάστηκαν από την αρχαία επικράτεια των Μπαλγκάρ (Balgar) στο ύψίπεδο του Παμίρ , την Μπαλχάρα (Balhara), που βρίσκεται στο σημερινό Τατζικιστάν. Η περιοχή σήμερα ονομάζεται από τους Τατζίκους Παλγκάρ (Palgar). Σύμφωνα με τα κινεζικά αρχεία, από το 87 π.Χ, υπήρχε στην περιοχή η πόλη Μπουγκούρ (Bugur). Οι ίδιοι ερευνητές, υποστηρίζουν ότι «η καρδιά του στρατού του Αττίλα ήσαν οι Βούλγαροι».
Οι Βούλγαροι επομένως, σύμφωνα με την σύγχρονη ρωσική επιστήμη είναι λαός Ουραλό-Αλταϊκής καταγωγής, και όχι «τουρανικής» προέλευσης του οποίου η γλώσσα υπέστη ισχυρή ινδοευρωπαϊκή επίδραση όταν κινήθηκε δυτικά. (Η επιστήμη όλα τα αποκαλύπτει).
Οι Βούλγαροι του Ασπαρούχ στον αιώνα που πέρασε από την εγκατάσταση τους στην Κάτω Μοισία (681) , ασχολήθηκαν με την καθυπόταξη των Σλάβων της περιοχής αυτής στο κράτος τους. Αυτό δεν έγινε εύκολα, γιατί οι Σλάβοι ήταν περισσότεροι. Με τον καιρό οι Βούλγαροι απορροφήθηκαν πολιτιστικά από τις Σλαβικές φυλές, οι οποίες ζούσαν στην περιοχή και δέχθηκαν την γλώσσα, την θρησκεία και τα ήθη τους. Κατακτήθηκαν από τους κατά κατακτημένους δηλαδή.
Ως την βασιλεία του Κωνσταντίνου του Ε΄, οι σχέσεις των Βουλγάρων με το Βυζάντιο ήταν σχετικά ομαλές, παρά τις ληστρικές επιδρομές. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος , λόγω της πολιτικής κρίσης της Εικονομαχίας, για να εξασφαλίσει τον έλεγχο της Θράκης, μετατόπισε εκεί πολεμικούς «αιρετικούς»,(Παυλικιανούς), μικρασιατικούς πληθυσμούς, οι οποίοι άρχισαν να συγκρούονται με τους επιδρομείς.
Η πρώτη μεγάλη σύγκρουση έγινε το 763 στον Αγχίαλο όπου ο βυζαντινός στρατός με επικεφαλής τον αυτοκράτορα συνέτριψε τους Βούλγαρους. Ακολούθησε δεύτερη βυζαντινή νίκη στα Λιθοσόρια (772).
Κατά τον 9ο αιώνα οι «Βούλγαροι» της βαλκανικής εκχριστιανίστηκαν. Το 922 τα ξαδέλφια στον Βόλγα εξισλαμίστηκαν, δεχόμενοι μια αποστολή από την Βαγδάτη.
Η Βουλγαρία του Βόλγα, απέκτησε την « ανεξαρτησία» της ,μετά την ίδρυση του κράτους του Κιέβου από τους Ρώς, το οποίο διάσπασε την ενότητα της αυτοκρατορίας των Χαζάρων.
Το 1223 οι Βούλγαροι νίκησαν τον Τζέκινς Χάν στην Σαμάρα αλλά το 1232 ηττήθηκαν και υποτάχθηκαν στους Τάταρους.(Μέχρι το 1928 ακολουθούσαν το αραβικό αλφάβητο).
Το κόλπο
Ο εκσλαβισμός των Βουλγάρων του Ασπαρούχ στην Βαλκανική, προσέφερε στην αυτοκρατορική Ρωσία, τον μύθο για να, «ενσωματώσει», τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς του Ταταριστάν στην αυτοκρατορία.
Το τρίγωνο Καύκασος-Βόλγας- Βαλκάνια εξυπηρετούσε και εθνολογικά αλλά και διπλωματικά. Οι «Βούλγαροι» όπως φαινόταν από την γενιά του Ασπαρούχ, ήταν «σλάβοι». Επομένως, λόγω της κατάκτησης από τους Τάταρους, ο «σλαβικός» πληθυσμός του Βόλγα, υποχρεώθηκε να ακολουθήσει άλλα πολιτιστικά πρότυπα. Θα μπορούσε επομένως, να επιστρέψει στις σλαβικές ρίζες. Ήταν ζήτημα προπαγάνδας και εκπαίδευσης.
Παράλληλα, αφού ο Ασπαρούχ ξεκίνησε από τον Βόλγα, η Βουλγαρία των Βαλκανίων ανήκε δικαιωματικά και ιστορικά στην αυτοκρατορία. Επομένως, αν οι «Βούλγαροι» ζούσαν μέχρι τις ακτές της Μακεδονίας (γι' αυτό και ο τέταρτος αδελφός,ο Κούμπερ), η «Άρκτος» θα έβρισκε την πολυπόθητη έξοδο στην «Άσπρη Θάλασσα», το Αιγαίο.
Το 1870 ιδρύθηκε η Βουλγαρική εξαρχία, και το 1878 ,με την συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, η Μεγάλη Βουλγαρία, έφτανε μέχρι τον Όλυμπο.
Οι αδελφοί Μιλαντίνωφ (ή Κωνσταντίνου ή Μιλαδίνη)
Πριν συμβούν, οι «μεγαλειώδεις» πολιτικές εξελίξεις, η Αγία Πετρούπολη, απέστειλε στα Βαλκάνια τον διάσημο Ρώσο σλαβολόγο Βίκτορ Γκριγκόροβιτς, (Victor Grigorovic) , καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Καζάν, το 1844-45,για να ανιχνεύσει το «έδαφος»,στην δυτική « Βουλγαρία».Ο Γκριγκόροβιτς στην πορεία του, βρήκε έναν πληθυσμό με ελληνική συνείδηση, και ταύτιση με το πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Εντόπισε ωστόσο ορισμένες οικογένειες, που στο σπίτι τους μιλούσαν μια σλαβική διάλεκτο ανακατεμένη με ελληνικά. Στην Αχρίδα, την πρωτεύουσα του Συμεών, βρήκε μόνο ελληνική παιδεία. Ο «πράκτορας» Γκριγκόροβιτς, προσπαθούσε να πείσει τους συνομιλητές του, για την ένδοξη ιστορία των Βουλγάρων, να τους πείσει ότι είναι Βούλγαροι, και ότι θα πρέπει να μάθουν την γλώσσα τους.
Η μόνη επιτυχία της αποστολής Γκριγκόροβιτς, ήταν η γνωριμία του με τον φιλόλογο Δημήτριο Μιλαδίνη ή Κωνσταντίνου....
(Bεβαίως, υπάρχει και συνέχεια)





