Η Μακεδονική Ταυτότητα
και η Ιστορία
«Επί σειρά ετών, η μάχη για την συνταγματική ονομασία πηγάζει από την ανάγκη διαφύλαξης της εθνικής ταυτότητας», δήλωσε, (15-03-2008), ο πρόεδρος της πΓΔΜ, Μπράνκο Τσερβένκοφσκι, σε συνέντευξη που παρεχώρησε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Free Europe», και πρόσθεσε ,«υπάρχει στενή σχέση μεταξύ της ονομασίας , του κράτους μας, του λαού μας και της εθνικής μας ταυτότητος, η οποία είναι κάτι για το οποίο δεν μπορούμε να κάνουμε υποχωρήσεις» .
Ο « μειοψηφών» πια πρωθυπουργός Ν. Γκρούεφσκι, είχε δηλώσει στην Βουδαπέστη, (26-02-2008): «Εμείς στην “Μακεδονία” όταν αγωνιζόμαστε, για το συνταγματικό μας όνομα, στην ουσία αγωνιζόμαστε για τη διαφύλαξη της εθνικής μας ταυτότητας. Ο αγώνας για το όνομα είναι παράλληλα και αγώνας για την ταυτότητά μας. Η ένταξη στο ΝΑΤΟ αποτελεί μόνο ένα ορόσημο. Ίσως να ενταχθούμε φέτος, κάτι που ελπίζουμε, ίσως και κάποια άλλη χρονιά. Από ιστορικής άποψης, πρόκειται για μικρό χρονικό διάστημα. Όμως η οικοδόμηση της ταυτότητας είναι κάτι που γίνεται με τους αιώνες, με χιλιάδες χρόνια».
Η μακεδονική ταυτότητα του κ. Τσερβένκοφσκι, που «θεωρήθηκε» από τον Τίτο το 1946, και του οποίου ο πατέρας, θα λεγόταν το 1941 Τσερβένωφ, καθότι Βούλγαρος, και ο Παππούς του ,το 1913 θα λεγόταν Τσερβένοβιτς, καθότι Σέρβος, και επί Τουρκοκρατίας θα λεγόντουσαν απλά Τσέρβεν δηλαδή Κόκκινοι, (από το χρώμα στα μάγουλα, επειδή δεν είχαν οικογενειακά ονόματα), χρειάστηκε σύμφωνα με τον κ. Γκρούεφσκι, χιλιάδες χρόνια για να διαμορφωθεί.
Προσοχή, ο Γκρούεφσκι, επικαλείται τους αιώνες. Αυτός μπορεί να επικαλείται την ιστορία, και ο εγχώριος και διεθνής ροζ πολτός, τον άκουσε χωρίς να αντιδράσει.
Μόνον όταν οι Έλληνες επικαλούνται την ιστορία, «είναι προσκολλημένοι στο παρελθόν, είναι «πατριδοκάπηλοι» και «εθνικιστές».
Αυτή η περίφημη «Μακεδονική Ταυτότητα», του «Μακεδονικού λαού», και του «μακεδονικού(πλέον) έθνους», είναι η ουσία, της εδαφικής διεκδίκησης σε βάρος της Ελλάδας που συνεχίζεται, από το 1878 έως σήμερα. Είναι σαν να μην τέλειωσε ο δεύτερος μακεδονικός αγώνας (1946-49).
Οι «Μακεδόνες» στα Σκόπια, εξακολουθούν να μιλούν για τους « σκλαβωμένους Μακεδόνες, στην «Μακεδονία του Αιγαίου», εξακολουθούν να μιλούν για την ενιαία Μακεδονία που μοιράστηκε στα τρία το 1913, στην «Μακεδονία του Βαρδάρη» , (σημερινή π ΓΔΜ), την «Μακεδονία του Αιγαίου» που την κατέλαβαν οι Έλληνες, και την «Μακεδονία του Πιρίν» την οποία κατέλαβαν οι Βούλγαροι.
Η προαιώνια απάτη του σήμερα
Μετέφρασα, ένα «ελαφρολαϊκό», « ιστορικό» κείμενο, από κρατική τουριστική ιστοσελίδα της πΓΔΜ, για να αντιληφθούν οι πάντες πότε αρχίζει η ιστορία του κ. Γκρούεφσκι, και από πότε διαμορφώθηκε η ταυτότητα του κ. Τσερβένωφ- (Τσερβένκοφσκι).
Το Ιστορικό υπόβαθρο της πΓΔΜ.
«Η FYROM είναι μια ιστορική και γεωγραφική περιοχή της οποίας το όνομα προέρχεται από την κλασσική εποχή, και μάλιστα αναφέρεται σε αρκετά εδάφια της Βίβλου. Ακόμη και στο πολύ απομακρυσμένο παρελθόν, στο έδαφος της Μακεδονίας, ήρθαν σε επαφή διαφορετικοί πολιτισμοί και θρησκείες. (Επομένως είναι κατάλληλη για τον παγκοσμιοποιημένο ροζ πολτό.)
«Η Μακεδονία κατέκτησε την κορυφή του αρχαίου κόσμου την εποχή του Φιλίππου του δεύτερου και του γιου του, του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μετά την κατάρρευση της αυτοκρατορίας του Αλέξανδρου, η Μακεδονία εξακολουθήσε να υπάρχει ως τμήμα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και αργότερα της βυζαντινής αυτοκρατορίας». ( Επομένως οι αιώνες του κ. Γκρουέφσκι μας πήγαν ήδη πριν από τον Φίλιππο και τον Μέγα Αλέξανδρο. Οι αρχαίοι Μακεδόνες είναι οι πρόγονοι του κ.Γρουέφσκι. Αυτό δεν το λένε οι «φανατικοί Αιγαιάτες» αλλά το επίσημο κράτος, που βάφτισε και το αεροδρόμιο των Σκοπίων σε «Μέγας Αλέξανδρος» ).
«Προς το τέλος του 7ου αιώνα , η Μακεδονία καταλαμβάνεται από τους Σλάβους. Οι «σλαβινίες» ήταν η πρώτη μορφή κοινωνικής ο οργανώσεως και κρατικής δομής των σλάβων». (Επομένως, οι Μακεδόνες εκσλαβίστηκαν, και δεν είναι Σλάβοι στην Μακεδονία, γι' αυτό και δεν δέχονται τον χαρακτηρισμό σλαβομακεδόνες).
«Στην συνέχεια η Μακεδονία περιέπεσε υπό τον έλεγχο του Βυζαντίου και της αυτοκρατορίας των Βουλγάρων. Προς το τέλος του 10ου αιώνα, ένας στρατιωτικός ηγέτης που ονομαζόταν Σαμουήλ δημιούργησε το πρώτο μακεδονικό κράτος.
Μετά την κατάρρευση της αυτοκρατορίας του Σαμουήλ, η Μακεδονία μετασχηματίστηκε σε κλασική βυζαντινή επαρχία» (Επομένως, οι Μακεδόνες που αναμείχθηκαν με τους Σλάβους απέκτησαν την ανεξαρτησία τους με τον Σαμουήλ).
«Στο τέλος του 14ου αιώνα, η Μακεδονία περιήλθε στον έλεγχο των Τούρκων με αποτέλεσμα να της επιβληθεί ο οθωμανικός φεουδαλισμός.
Η αποδυνάμωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας άρχισε στα τέλη του 18ου με τις αρχές του 19ου αιώνα. Τελικά το 1877-78, με την ήττα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας , τα βαλκανικά εδάφη της μειώθηκαν αρκετά και η Μακεδονία προσαρτήθηκε στο νέο νεοϊδρυθέν βουλγαρικό κράτος » .(Συνθήκη Αγίου Στεφάνου)
«Ο λαός της Μακεδονίας που δεν ήταν ευχαριστημένος με την βουλγαρική εξουσία αγωνίστηκε για την εθνική του αναζωογόνηση την απελευθέρωση και την δημιουργία του δικού του κράτους. Αλλά δυστυχώς, με την Συνθήκη του Βουκουρεστίου του 1913, η Μακεδονία διαιρέθηκε μεταξύ της Ελλάδας, της Σερβίας και της Βουλγαρίας». (Αυτή ήταν η ρωσική πολιτική για την αυτόνομη ενιαία Μακεδονία και η προπαγάνδα του Κρίστε Μισίρκωφ).
«Στο πλαίσιο της Συνθήκης των Βερσαλλιών το έδαφος της σημερινής δημοκρατίας της Μακεδονίας ενσωματώθηκε στο βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας. Ωστόσο τα άλλα εδάφη της Μακεδονίας παρέμειναν προσαρτημένα στην Ελλάδα και την Βουλγαρία».( Επομένως, αφού είναι προσαρτημένα θα πρέπει να απελευθερωθούν, και επιπλέον παραμένουν στην «σκλαβιά» η Πέλλα (Ποστόλ),και οι τάφοι των Βασιλέων στην Βεργίνα).
«Κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, ο λαός της Μακεδονίας κατόρθωσε να οργανωθεί σε ένα χωριστό ανεξάρτητο κράτος, που ένωνε όλα τα διασπασμένα εδάφη».( Ο λαός της «Μακεδονίας» κατόρθωσε να ενοποιηθεί στην Ναζιστική Μεγάλη Βουλγαρία).
«Η Μακεδονία το 1946 αναγνωρίστηκε ως την ισότιμη δημοκρατία στο πλαίσιο της πρώην Γιουγκοσλαβίας, και ασκούσε όλες τις βασικές λειτουργίες μιας χωριστής οντότητας . Η Μακεδονία κατέκτησε την ανεξαρτησία της ειρηνικά από τη Γιουγκοσλαβία το 1991».
Ο Κρίστε Μισίρκωφ
Ο Κρίστε Μισίρκωφ (Krste Misirkov) ήταν 4 χρονών όταν υπογράφηκε η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου. Γεννήθηκε κοντα στην Πέλλα (Postol) στις 18.11.1874 και ήταν ένα φτωχό αγροτόπαιδο που βρέθηκε στην δίνη των ανταγωνισμών Ελλήνων Σέρβων και Βουλγάρων, για την απόσπαση των ευρωπαϊκών εδαφών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας..
Ήταν μια εποχή ιδανική, για τυχοδιώκτες. Μια εποχή που έρρεε χρήμα από τα κρατικά μυστικά κονδύλια των ενδιαφερομένων, αλλά και των Ρώσων που ήταν οι μεγάλοι παίκτες στην περιοχή. Ο μικρός, που ήθελε να μάθει γράμματα και να ξεφύγει από τα κτήματα, όταν τον συνάντησε η ευκαιρία, την ακολούθησε περπατώντας τον δρόμο του χρήματος, και της εύκολη ζωής, στα μεγάλα αστικά κέντρα των Βαλκανίων και της Ρωσίας.
Στα γεράματα , τον χτύπησε η επανάσταση των μπολσεβίκων, το αυτοκρατορικό ταμείο χάθηκε , και πέθανε πάμφτωχος στην Σόφια 26.07.1926. Στα Σκόπια αλλά και στην Βουλγαρία τον θεωρούν μεγάλο επιστήμονα.
« Η μεγάλη «επιστημονική» του αξία, διαπιστώθηκε με καθυστέρηση.
Είκοσι χρόνια μετά τον θάνατο του, τον ανακάλυψαν οι Γιουγκοσλάβοι κομμουνιστές (1946) , οι οποίοι ανήγαγαν το βιβλίο που εξέδωσε το 1903 « Για τις Μακεδονικές Δουλειές (Υποθέσεις) », (Za makedonskite raboti), σε ευαγγέλιο του ««Μακεδονισμού».
Οι σύγχρονοι βιογράφοι του υποστηρίζουν ότι «ο αγώνας του, στο οποίον αφιέρωσε όλη τη ζωή του, θεωρήθηκε ως μέγιστη απειλή από αυτούς που σχεδίαζαν την διατήρηση της Μακεδονίας σε υποταγή» .
Για τον λόγο αυτό , επισημαίνουν οι βιογράφοι του, έγραψε στην βιογραφία του, «περιπλανήθηκα σε ξένα χώματα , από τα οποία προσπάθησα να είμαι χρήσιμος στην καταπιεσμένη χώρα μου». Ποια θεωρούσε χώρα του ο Μισίρκωφ; Την Πέλλα, το μέρος που γεννήθηκε.
Ο Μισίρκωφ θεωρείται ο ιδρυτής της «σύγχρονης μακεδονικής λογοτεχνικής γλώσσας και ορθογραφίας», αφού ήταν συντάκτης και εκδότης του πρώτου επιστημονικού, λογοτεχνικού και πολιτικού περιοδικού που γράφτηκε στην «μακεδονική γλώσσα».
Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε σε ελληνικό σχολείο, όπου φοίτησε για δύο χρόνια , αλλά δεν συνέχισε, γιατί η οικογένεια του, δεν μπορούσε να πληρώνει τα δίδακτρα, και δούλεψε μαζί με τον πατέρα του σαν εργάτης γης .
Η ευκαιρία για να συνεχίσει στα γράμματα παρουσιάστηκε το 1889 όταν εμφανίστηκαν στην περιοχή , Σέρβοι «πράκτορες» που προσπαθούσαν να «στρατολογήσουν» Σέρβους , ώστε να ενισχυθεί η διεκδίκηση της περιοχής από το Βελιγράδι.
Στο Βελιγράδι φοίτησε έναν χρόνο με υποτροφία στην σχολή του Αγίου Σάββα, αλλά μπλέχθηκε με τους βουλγαρόφρονες, και πήρε μέρος στις σκηνοθετημένες από την Σόφια, διαμαρτυρίες για τον επιχειρούμενο εκσερβισμό των « Μακεδόνων» φοιτητών, και στη θεαματική αποχώρηση μιας μεγάλης ομάδας φοιτητών που κατέφυγε το 1890 στην Σόφια.
Ο δεύτερος σταθμός στην περιπλάνησή του Κρίστε Μισίρκωφ ήταν πιο τυχερός. Στη Βουλγαρία ήρθε σε επαφή με τους Ρώσους, οι οποίοι ήδη είχαν διαπιστώσει ότι το σχέδιο της μεγάλης Βουλγαρίας δεν περπατούσε, και είχαν επεξεργαστεί το εναλλακτικό σχέδιο της «αυτόνομης ενιαίας Μακεδονίας».
(Συνεχίζεται)