Η απάτη με την «Ιστορική» και «Γεωγραφική» Μακεδονία
(1878-1949, 1991-2008)
του Σπύρου Χατζάρα
Ο πρόεδρος του Ελληνοκαναδικού Κογκρέσου Δημήτρης Μανωλάκος με αφορμή την 25η Μαρτίου, ζήτησε από τον πρωθυπουργό του Καναδά Στίβεν Χάρπερ να μην ψηφίσει την εισδοχή της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ μέχρι να συμφωνήσουν σε κοινά αποδεκτή ονομασία η Ελλάδα και η FYROM. Τονίζοντας ότι «Η γλώσσα αυτού του νέου έθνους είναι σλαβική και όχι ελληνική και ότι οι Μακεδόνες δεν είναι τίποτε άλλο από Έλληνες».
Η «Ενιαία» Μακεδονία και ο Μακεδονικός λαός
Η ουσία του «μακεδονικού τεχνάσματος» το οποίο δημιούργησαν, για διαφορετικούς λόγους, τόσο η ρωσική εξωτερική πολιτική όσο και η Αυστροουγγρική, βρίσκεται αφενός μεν στην αυθαίρετη χρησιμοποίηση, του «γεωγραφικού όρου» Μακεδονία για το σύνολο των διεκδικούμενων ευρωπαϊκών εδαφών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, μετά το συνέδριο του Βερολίνου, και αφετέρου στην χρησιμοποίηση του όρου «λαοί της Μακεδονίας» και «μακεδονικός λαός» αργότερα , για να περιγράψουν το σύνολο των κατοίκων, ανεξάρτητα από θρήσκευμα, γλώσσα και εθνική καταγωγή.
Ο λόγος για τον οποίο οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί εφηύραν την «γεωγραφική Μακεδονία» την οποία διαχώρισαν από την «ιστορική» Μακεδονία ήταν η επιθυμία να διατηρηθούν ως ενιαίο πολυεθνικό κράτος, τα ευρωπαϊκά εδάφη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Για το λόγο αυτό, εισήγαγαν τους πολιτικούς όρους , «Μακεδονία» και «Λαοί της Μακεδονίας», και μετά την ίδρυση της βουλγαρικής Εξαρχίας το 1870, για να εξυπηρετήσουν τις επιδιώξεις τους, έβαλαν την Μακεδονία στην κλίνη του Προκρούστη, και την «τράβηξαν» για να περιλάβει την Θράκη και την Παλαιά Σερβία.
Από το Παραμύθι της γεωγραφικής Μακεδονίας γεννήθηκε το «Μέγα προπαγανδιστικό Ψέμα» για τον «διαμελισμό» σε τρία εθνικά τμήματα της ενιαίας Μακεδονίας, με την συνθήκη του Βουκουρεστίου του 1913,τον οποίο υιοθέτησε η κομμουνιστική Διεθνής και επαναλαμβάνουν έκτοτε, όλοι οι αστοιχείωτοι «προοδευτικοί», «πεφωτισμένοι», «αριστεροί»,είτε ανήκουν στον ροζ πολτό, είτε στην πράσινη γλίτσα, είτε στο ΚΚΕ.
Ταυτόχρονα γεννήθηκαν από την κομμουνιστική Διεθνή, οι απολύτως αστήρικτοι, «γεωγραφικά» και ιστορικά, όροι της Αιγαιατικής Μακεδονίας, της Μακεδονίας του Βαρδάρη, και της Μακεδονίας του Πιρίν.
Στην συνθήκη του Βουκουρεστίου δεν γίνεται καμιά άμεση ή έμμεση αναφορά στην γεωγραφική Μακεδονία η την «ιστορική» και ουτε αναφέρονται ποσοστά διανομής του Μακεδονικού χώρου.
Η Ρωσία, επιθυμούσε να γίνει η «αυτόνομη Μακεδονία» εξάρτημα της Βουλγαρίας με όπλο την ταύτιση των «Μακεδόνων» με τους Βούλγαρους. Ταυτόχρονα, η Αυστρουουγγαρία, της οποίας η διοίκηση ήταν γεμάτη από Εβραίους Φρανκιστές που είχαν «μεταλλαχθεί» σε καθολικούς, προσέβλεπε στην «εβραϊκή Θεσσαλονίκη» και επιθυμούσε μια πολυεθνική «αυτόνομη Μακεδονία» στην οποία θα κυριαρχούσε και θα διοικούσε το μεταλλαγμένο Ιουδαϊκό στοιχείο,και θα μπορούσαν να εγκατασταθούν οι Εσκενάζι της Κεντρικής Ευρώπης.Τό σχέδιο υποστήριζαν και οι «σιωνιστές»,που στράφηκαν στην Μακεδονία πρώτα,καιμετά στην Κύπρο,και την Ουγκάντα πρίν καταλήξουν στο σχέδιο «Παλαιστίνη».
Στο παιχνίδι ,μπήκε μέσω των Βουλγάρων και των Αυστριακών και το Βατικανό, που θεώρησε την ενιαία, «Αυτόνομη Μακεδονία» ως ιδανικό χώρο για την ανάπτυξη της Ουνίας. Οι Βούλγαροι εθνικιστές μετά την εγκατάλειψη του σχεδίου « Μακεδονία» από την Τσαρική Ρωσία, συνέχισαν την προπαγάνδα και την συνεχίζουν ακόμη και σήμερα διαπληκτιζόμενοι με τα Σκόπια.
Η προπαγάνδα του Βατικανού, των Εβραίων, και των Αυστριακών πέτυχε στην καθολική δυτική Ευρώπη να δημιουργήσει την εικόνα των «κακών εθνικιστών» Ελλήνων και Σέρβων, που κατέστρεψαν «την πολυεθνική Μακεδονία». Για κάποιο περίεργο λόγο, η βουλγαρική εθνικιστική προσπάθεια, έχει καταγραφεί περισσότερο σαν αντίσταση στην επιθετική πολιτική Αθήνας και Βελιγραδίου. Σε αυτό βέβαια συνέβαλε η προπαγάνδα της Κομμουνιστικής Διεθνούς, η οποία κληρονόμησε την ρωσική προπαγάνδα αλλά και την εβραϊκή προπαγάνδα που είχε διαδοθεί μέσω του σοσιαλιστικού κινήματος.
Η αλήθεια είναι, ότι «γεωγραφική Μακεδονία» , ανεξάρτητη και διαφορετική από την «ιστορική Μακεδονία» , δεν υφίστατο το 1878, δεν υφίσταται σήμερα, και δεν υπήρξε ουδέποτε. Τα όρια ,της ιστορικής και γεωγραφικής Μακεδονίας, της μόνης Μακεδονίας, συμπίπτουν στην γραμμή Αχρίδας-Μοναστηρίου- Κρούσοβου -Γευγελής- Στρώμνιτσας-Πρίλαπου-Μελενίκου.
Η Μακεδονία ήταν το βασίλειο των Μακεδόνων. Και οι Μακεδόνες ήσαν αρχαίοι Έλληνες.
Αλλά μετά από 170 χρόνια επαναλαμβανόμενης προπαγάνδας, το τρικ της διαφοροποίησης των όρων «γεωγραφική » και «ιστορική » Μακεδονία, έχει εδραιωθεί και οι περισσότεροι στην Ευρώπη αλλά και στα Σκόπια, πιστεύουν ότι ο ήλιος ανατέλλει από την Δύση.
Στις αρχές του 20ού αιώνα στην βαλκανική, δεν υπήρχε καμιά «Μακεδονία» αλλά τα βιλαέτια Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Κοσσόβου -Σκοπίων. Και όμως όλοι οι σημερινοί πράκτορες παραγωγής ιδεολογίας και οι ηλίθιοι που τους αντιγράφουν, λένε ότι «η Μακεδονία διοικητικά ήταν χωρισμένη...».
Η Οθωμανική διοίκηση δεν γνώριζε καμία Μακεδονία και για το λόγο αυτό δεν την χώρισε διοικητικά.
Οι κάτοικοι, των τριών βιλαετιών , «οι λαοί της Μακεδονίας» που λένε οι πράκτορες και οι ηλίθιοι, μιλούσαν στο σπίτι τους, τα ελληνικά, τα βουλγάρικα, τα σερβικά, τα σλαβομακεδονικά , τα τούρκικα, τα αλβανικά, τα βλάχικα, τα ισπανοεβραίικα και τα γύφτικα. Αυτή την οικιακή γλώσσα μπορούμε να τη θεωρήσουμε μητρική.
Όσοι ασχολούνταν με το εμπόριο ή είχαν σχέσεις με τη διοίκηση ήσαν δίγλωσσοι ή και πολύγλωσσοι, ιδίως οι βλάχοι και οι Εβραίοι.. Τα τρία βιλαέτια επομένως ήταν, ένας βαλκανικός πύργος της Βαβέλ.
Η ανακάλυψη του ενιαίου μακεδονικού έθνους, έγινε πολύ αργότερα, το 1944 και είναι συνεισφορά στην προπαγάνδα των Γιουγκοσλάβων Κομμουνιστών του Τίτο.
Το αλυτρωτικό Σύνθημα
Από την «Ενιαία» Μακεδονία που «διαμελίσθηκε», και αφού ανακαλύφθηκε το 1946 το «μακεδονικό έθνος», που ζούσε διασκορπισμένο, στην Μακεδονία του Βαρδάρη (????????? ??????????), στην Μακεδονία του Αιγαίου (??????? ??????????) , και στην Μακεδονία του Πιρίν (???????? ??????????),δηλαδή το διαμέρισμα του Μπλαγκόεβγκραντ της νοτιοδυτικής Βουλγαρίας, οι «ελεύθεροι» Μακεδόνες της Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας , με το πολιτικό σύνθημα , «Ενωμένη Μακεδονία» (????????? ?????????? ),αγωνίστηκαν με πρωτοπόρους τους αντάρτες της ΣΝΟΦ, για την ένωση (υπό τον Τίτο) των αλύτρωτων «Μακεδόνων» και την προσάρτηση της Θεσσαλονίκης στην Γιουγκοσλαβία. Ο όρος «Ενωμένη Μακεδονία», είχε χρησιμοποιηθεί από τα πρώτα χρόνια του εικοστού αιώνα, πολλές φορές συνδεδεμένος με την Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία. Η προπαγάνδα της κομμουνιστικής Διεθνούς, όταν υποστήριζε την πολιτική για την «αυτοδιάθεση των Μακεδόνων», μιλούσε για την Ένωση των Μακεδόνων είτε στην την «Ενιαία» σοσιαλιστική Μακεδονία, είτε για τον αγώνα για την «Ενωμένη Μακεδονία». Ο Γκεόργκι Ντίμιτρωφ το 1915 διακήρυξε ότι «η Μακεδονία, η οποία διαιρέθηκε σε τρία τμήματα, επρόκειτο να ενωθεί ξανά με ίσα δικαιώματα, στο πλαίσιο μιας Βαλκανικής Δημοκρατικής Ομοσπονδίας».
Όταν ο Τίτο τα χάλασε με τον Χότζα, στις «αλύτρωτες περιοχές» προστέθηκαν η Μάλα Πρέσπα και το Γκόλο Μπάρντο (???? ?????? ? ???? ????) στην νοτιοανατολική Αλβανία (δηλ. Β. Ήπειρο) που καλύπτουν τον Νομό Κορυτσάς, τον Νομό Πόγραδετς και τον Νομό Ντεβόλ. (Αυτές οι περιοχές από μερικούς «γεωγράφους» θεωρούνται τμήμα της Μακεδονίας του Αιγαίου).
Μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας στις διεκδικούμενες περιοχές προστέθηκαν η Γκόρα (η ???? είναι τμήμα του Κοσσυφοπεδίου) και το Πρόχορ Πτσίνσκι, (?????? ???????) στην νοτιοανατολική Σερβία, όπου βρίσκεται και το μοναστήρι που συνεδρίασε το ASNOM. Για τον λόγο αυτό τα Σκόπια, δεν εδέχοντο την οριοθέτηση των συνόρων τους με την Σερβία.
Οι «Μακεδόνες» εθνικιστές ισχυρίζονται ότι οι απογραφές μειονοτήτων υποτιμούν σκόπιμα τον αριθμό «Μακεδόνων» ( Σλαβομακεδόνων).
Στην Αλβανία υπάρχουν 4,697 Σλαβομακεδόνες σύμφωνα με την απογραφή του 1989, ενώ Σλαβομακεδόνες εθνικιστές ισχυρίζονται ότι ο πραγματικός αριθμός είναι 120,000-350,000. Στην Βουλγαρία υπάρχουν 5,071 Σλαβομακεδόνες σύμφωνα με την απογραφή 2001, ενώ οι Σλαβομακεδόνες εθνικιστές ισχυρίζονται ότι ο πραγματικός αριθμός είναι 200,000. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τους Σλαβομακεδόνες εθνικιστές υπάρχουν 800,000 «Μακεδόνες». Οι Βούλγαροι εθνικιστές ανεβάζουν τους «Βουλγαρομακεδόνες» σε 500.000. Οι «πράκτορες» της «Ελληνικής» Επιτροπής Ελσίνκι ,εκτιμούν τους διγλώσσους σλαβόφωνους από 100,000 ως 200,000, με βάση την απογραφή του 1951, επειδή τότε είχαν δηλωθεί 41.000 σλαβομακεδόνες. Πολλοί από αυτούς ωστόσο ήσαν πρόσφυγες , συνεργάτες των Γερμανών, που είχαν συγκεντρωθεί στην Ελλάδα από τους Άγγλους (αποστολή Εβανς), και στην συνέχεια μετανάστευσαν στον Καναδά και την Αυστραλία. Τα άτομα που έχουν σλαβομακεδονική εθνική συνείδηση στην Ελλάδα είναι 25.000-35.000.