Το 1999, ήταν η Γιουγκοσλαβία
στόχος των ιμπεριαλιστών,
όπως τώρα είναι η Βενεζουέλα
Η 70ή επέτειος από την ίδρυση του ΝΑΤΟ συνέπεσε με την 20ή επέτειο των φονικών ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών στην αλήστου μνήμης Γιουγκοσλαβία.
Σύμφωνα με την Human Rights Watch (HRW), περίπου 500 πολίτες σκοτώθηκαν στις αεροπορικές επιθέσεις του ΝΑΤΟ. Το ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών βάζει τον "φόρο" που πλήρωσαν οι άμαχοι, πολύ υψηλότερα, σε πλέον των 2.000.
Στο Πάρκο Tasmajdan του Βελιγραδίου υπάρχει μνημείο αφιερωμένο στα 89 παιδιά που σκοτώθηκαν στους βομβαρδισμούς με τίτλο «Ήμασταν παιδιά».
Όπως έγραψε στο ‘RT.com’ ο δημοσιογράφος Neil Clark (*) : «Για να σηματοδοτήσουν την 20ή επέτειο από την έναρξη του παράνομου 78 ημερών βομβαρδισμού του ΝΑΤΟ της Γιουγκοσλαβίας, περισσότεροι από 200 διασημότητες από όλο τον κόσμο συγκεντρώθηκαν στην διάσκεψη του Φόρουμ ‘Κόσμος των Ίσων’ στο Βελιγράδι.
Η διάσκεψη με τίτλο "Ποτέ να μην ξεχάσεις: Ειρήνη και πρόοδος αντί των πολέμων και φτώχειας" προήγαγε τον γνήσιο διεθνισμό.
Οι συμμετέχοντες ήταν από το Ισραήλ, την Παλαιστίνη, το Ιράν, την Ιαπωνία, την Βρετανία, την Γερμανία, την Ιταλία, την Γαλλία και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ που είχαν λάβει μέρος στους βομβαρδισμούς. Αλλά και από Βενεζουέλα, Κούβα, Βουλγαρία, Ελλάδα, Βραζιλία, Κροατία, Καναδά, Νότια Αφρική, Ινδία, Νεπάλ, Αυστρία, Ελβετία, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Τουρκία και Λίβανο. Αλλά και από τις ΗΠΑ και την Ρωσία. Όλοι τους συνιστούσαν πραγματική «διεθνή κοινότητα» στο προσκήνιο.
Ένας μετά τον άλλον, οι ομιλητές κατήγγειλαν την παράνομη επίθεση του ΝΑΤΟ και τόνισαν την ευρύτερη σημασία της πολεμικής δραστηριότητας πριν από 20 χρόνια, η οποία όχι μόνο δεν είχε εντολή από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών αλλά επίσης παραβίαζε τον χάρτη του ΝΑΤΟ.
Η δικαιολογία ότι δήθεν "δεν υπήρχε εναλλακτική λύση" απλώς δεν ήταν αληθινή. Εάν οι Δυτικές δυνάμεις είχαν πραγματική ανησυχία για την επίλυση των διαφορών ανάμεσα σε Πρίστινα και Βελιγράδι, θα μπορούσαν να έχουν προωθήσει συμφωνία μεταξύ του Ρουγκόβα, (τότε ηγέτη των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου) και του Μιλόσεβιτς, (τότε ηγέτη της Σερβίας), ώστε διεθνής ειρηνευτική δύναμη να προστατεύσει ΟΛΟΥΣ τους πολίτες και ταυτόχρονα να αφοπλίσει τους αυτονομιστές του KLA. Αλλά, σκόπιμα, επέλεξαν να βομβαρδίσουν.
Οι ομιλητές υπενθύμισαν ότι στο συνέδριο του Rambouillet στον Μιλόσεβιτς επιδόθηκε τελεσίγραφο στο οποίο δεν θα μπορούσε να συναινέσει. Αυτό υποστηρίζεται από τη μαρτυρία του αείμνηστου λόρδου Gilbert, που είχε διατελέσει υπουργός Εθνικής Άμυνας, ο οποίος, το 2000, είχε παραδεχτεί: «Νομίζω ότι ορισμένοι άνθρωποι χαλούσαν κόσμο για δώσει μάχη το ΝΑΤΟ την εποχή εκείνη. Νομίζω ότι οι όροι που τέθηκαν στον Μιλόσεβιτς στο Rambouillet ήταν απολύτως απαράδεκτοι: Πώς θα μπορούσε ενδεχομένως να τις αποδεχθεί; Ήταν αρκετά σκόπιμο».
Το ΝΑΤΟ είχε τον πόλεμό του προκαλώντας άμεση υλική ζημιά στη Γιουγκοσλαβία που έφτασε τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια. Υποδομές της χώρας καταστράφηκαν και υπάρχουν τα ερείπια από κάποιες επιθέσεις, όπως αυτή της RTS (σερβική τηλεόραση), η οποία σκότωσε 16 άτομα, στο σημερινό Βελιγράδι. Μία από τις πιο συγκλονιστικές πτυχές του «ανθρωπισμού» του ΝΑΤΟ ήταν η ευρεία χρήση του εξαντλημένου ουρανίου.
Ο Σλομπόνταν Πέτκοβιτς, μέλος της επιτροπής της σερβικής κυβέρνησης για τον προσδιορισμό των συνεπειών της χρήσης «ξεπλυμένου ουρανίου», υποστήριξε πως δεν υπήρχει στρατιωτική ανάγκη για το ΝΑΤΟ να το χρησιμοποιήσει. Γιατί το έκανε λοιπόν;».
Στην συνάντηση, η Liz Payne του Βρετανικού Συμβουλίου Ειρήνης, δήλωσε ότι ο βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας ήταν «θανατηφόρο πείραμα» και «σχέδιο για περαιτέρω επιθέσεις σε όλο τον κόσμο». «Θυμίζουμε με τρομακτικό τρόπο την ενορχηστρωμένη τρομοκρατία και τις καταστροφές που προκάλεσαν σκόπιμα και ανελέητα στο λαό της Σερβίας οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, συμπεριλαμβανομένης της ‘δεξιάς’ κυβέρνησης των Εργατικών της Βρετανίας και της νεοφιλελεύθερης κατάστασης στα συμφέροντα των οποίων ενεργούσε». Τελείωσε με φράση: "Όσο ο ιμπεριαλισμός συνεχίζει το έργο του, δεν μπορεί να υπάρχει κόσμος ίσων».
Συνδέοντας τα γεγονότα του 1999 με σήμερα, ο καθηγητής Zahari Zahariev από τη Βουλγαρία δήλωσε πως «ενώ πολλοί ομιλητές διαμαρτύρονται για την ΕΕ, η ιδέα της ευρωπαϊκής ενότητας δεν είναι καθόλου αυτοκρατορική και αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε και θα πρέπει να απελευθερώσουμε την ΕΕ από τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό». Για να προσθέσει:
«Το ερώτημα είναι αν αυτό μπορεί να επιτευχθεί, με δεδομένους τους ισχυρούς δεσμούς που έχει η ΕΕ με την εταιρική εξουσία και το κεφάλαιο χρηματοδότησης».
Από τα πιο θερμά χειροκροτήματα στο συνέδριο πήρε ο Dia Nader de El-Andari, ο επικεφαλής εξωτερικών υποθέσεων της Πρεσβείας της Δημοκρατίας της Βενεζουέλας στη Σερβία, όταν δήλωσε «No pasaran ! Το 1999, η Γιουγκοσλαβία ήταν στα σκαλοπάτια των ιμπεριαλιστών, τώρα είναι η Βενεζουέλα, με τις ΗΠΑ να έχουν την αγωνία ώστε να προειδοποιήσουν τη Ρωσία-σύμμαχο της Βενεζουέλας- να φύγει».
Η αλληλεγγύη μεταξύ των ηπείρων εκφράστηκε επίσης από τον Chris Matlhako, του Κομμουνιστικού Κόμματος της Νότιας Αφρικής. Ζήτησε την αποσυναρμολόγηση των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων, του ΝΑΤΟ και των συμμάχων τους στην Αφρική και αλλού στον πλανήτη. Ακόμη ανέλυσε τις καταστροφικές συνέπειες της επίθεσης του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, κάτι που αποτέλεσε μεγάλο όφελος για τρομοκρατικές ομάδες.
Ο πρόεδρος του συλλόγου Σέρβων στρατηγών και ναυάρχων, Μιλομίρ Μιλαντίνοβιτς, υπενθύμισε στους εκπροσώπους ότι, παρά τις 78 ημέρες βομβιστικών επιθέσεων, η Γιουγκοσλαβία δεν είχε καταστραφεί στρατιωτικά το 1999.
Σύμφωνα με τον Μιλαντίνοβιτς, ο Γιουγκοσλαβικός Εθνικός Στρατός (JNA), έχασε μόλις 17 τανκς και 30 κανόνια πυροβολικού και αποσύρθηκε από το Κοσσυφοπέδιο σχεδόν ανέπαφος. Υπενθύμισε πως με τον "παρωχημένο" εξοπλισμό τους έπληξαν με επιτυχία αμερικανικό βομβαρδιστικό F-117 Nighthawk, αποκαλούμενο και «αόρατο». «Αυτή ήταν μεγάλη στιγμή για εκείνους που υποστηρίζουν πάντα τον Δαβίδ εναντίον του Γολιάθ.
Αποκάλυψε όμως και το ωραίο μήνυμα πως ο συνταξιούχος αξιωματικός, του οποίου η μονάδα κατέρριψε το βομβαρδιστικό, είναι πλέον φίλος με εκείνο τον Αμερικάνο πιλότο.
Η διάσκεψη ολοκληρώθηκε με την Διακήρυξη του Βελιγραδίου: "Η ιστορία θα σημειώσει ότι το 1999, για ΝΑΤΟϊκά γεωπολιτικά συμφέροντα, η Ευρώπη αγωνίστηκε εναντίον του εαυτού της. Ουδέποτε θα ξεχάσουμε το μεγάλο έγκλημα που διαπράττει το ΝΑΤΟ πριν από είκοσι χρόνια και που έχει οδηγήσει.
Αντιπροσωπεία του τότε ΔΣ της ΕΣΗΕΑ συμμετείχε με Σέρβους δημοσιογράφους στην εκδήλωση μνήμης για τα θύματα του ΝΑΤΟϊκού βομβαρδισμού της σερβικής τηλεόρασης, στο Βελιγράδι. Το πανώ γράφει: "ΤΑ MEDIA ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ"! (PHOTO από το 2009).
Τη νύχτα της 22ας Απριλίου προς την 23η, (1999) στις 2:06 ακριβώς, NATOϊκός πύραυλος έπληξε το τμήμα μεταδόσεων (Master) του κεντρικού Στούντιο της Ράδιο-Τηλεόραση της Σερβίας και βρήκαν τραγικό θάνατο 16 εργαζόμενοι της νυκτερινής βάρδιας , οι οποίοι ήσαν υπεύθυνοι για την κανονική ροή του προγράμματος και τραυματίστηκαν άλλοι 18, εκ των οποίων 4 έμειναν ανάπηροι.
Θα μπορούσε να «μπλοκάρει» η Ελλάδα τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία;
«Η Ελλάδα δεν βομβάρδισε τη Γιουγκοσλαβία, αλλά έδωσε τεχνική υποστήριξη», επισημαίνει μεταξύ άλλων ο Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος (**).
«Επέτρεψε την χρήση των αεροδρομίων της για ανεφοδιασμό αεροσκαφών. Το Ελληνικό ναυτικό βοήθησε επίσης με υποστήριξη ραντάρ κυρίως» επισημαίνει στο Sputnik ο παλαίμαχος διπλωμάτης.
«Αυτό που θα μπορούσε να κάνει η Ελλάδα και δεν έκανε ήταν να ασκήσει βέτο στα πλαίσια του ΝΑΤΟ για την επίθεση. Χρειάζεται ομοφωνία για να αναλάβει το ΝΑΤΟ οποιαδήποτε επίθεση. Και διέθετε το επιχείρημα ότι το ΝΑΤΟ δεν είχε την συναίνεση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ» εξηγεί χαρακτηριστικά.
Την ίδια στιγμή ξεκαθαρίζει ότι το ελληνικό βέτο δεν θα παρεμπόδιζε την επέμβαση. «Αλλά τότε η επίθεση θα ήταν καθαρά μια επίθεση ορισμένων κρατών κατά της Σερβίας και όχι του ΝΑΤΟ. Με ένα όχι της Ελλάδος, θα σωζόταν το κύρος του ΝΑΤΟ και θα αναβαθμιζόταν ο ρόλος και το κύρος της Ελλάδος στην περιοχή», υποστηρίζει ο έμπειρος διπλωμάτης.
Όπως επισημαίνει ο Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος, «οι πιέσεις των Αμερικάνων και άλλων ήταν πολλές. Αλλά η πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων θα έπρεπε να ήταν η αντίσταση εναντίον κάθε παραβίασης του διεθνούς δίκαιου από οποιονδήποτε».
Η ΝΑΤΟϊκή εισβολή στη Γιουγκοσλαβία ήταν η πρώτη επίθεση στην ιστορία του οργανισμού, κατά κυρίαρχου κράτους και για πολλούς θεωρείται η μεγαλύτερη στρατιωτική επιχείρηση στην Ευρώπη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Σημείωση styx.gr:
Μην ξεχνάμε
Καθώς ετοιμάζονταν να προελάσουν στο Κοσσυφοπέδιο τον Ιούνιο του '99, στα βρετανικά στρατεύματα διανεμήθηκε βιβλίο που είχε γράψει ένας από τους θεωρούμενους κορυφαίους καθηγητές του Καίμπριτζ με ειδικότητα στα Βαλκάνια. «Νόελ Μάλκολμ-Κοσσυφοπέδιο Σύντομη Ιστορία».
Στο βιβλίο αυτό γινόταν προσπάθεια να καταρριφθούν τα σερβικά επιχειρήματα για το Κοσσυφοπέδιο και να ενισχυθούν οι αλβανικές απόψεις.
Μετά τους βομβαρδισμούς, ο Νόελ Μάλκολμ παραιτήθηκε από τη Διεύθυνση Πολιτικών Μελετών Ίμια δεξιά οργάνωσης «δεξαμενής σκέψεων». Προφανής αιτία της παραίτησής του ήταν η απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της οργάνωσης να δημοσιεύσει διακήρυξη του Μαρκ Λίτμαν εξέχοντος νομικού που αμφισβητεί έντονα τη ΝΑΤΟϊκή επέμβαση στο Κοσσυφοπέδιο, χαρακτηρίζοντάς την «παράνομη, διόλου αναγκαία, μη παραγωγική και ανήθικη».
Εκείνη την εποχή τα Δυτικά Μέσα δεν είχαν δώσει μεγάλη σημασία σε αντίθετα επιχειρήματα και δεν είχαν κατορθώσει να πείσουν ότι οι Σέρβοι ήταν τόσο αδιάλλακτοι ώστε ουδμία συμφωνία ήταν δυνατόν να περάσει.
Ετσι θεωρήθηκε φυσικό ότι το ΝΑΤΟ δεν είχε εναλλακτική λύση από τους βομβαρδισμούς που ξεκίνησαν στις 24 Μαρτίου.
Στις επόμενες 11 βδομάδες οι ΝΑΤΟϊκοί έρριξαν 23.614 βόμβες.
---
(**) Ο Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος, διπλωμάτης καριέρας, διορίστηκε το 1993 ως πρώτος Έλληνας πρέσβης στην ανεξάρτητη Αρμενία. Yπήρξε Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας της Μαύρης Θάλασσας από το 2006 μέχρι το 2012.
Έχει υπηρετήσει στο Τορόντο, το Πεκίνο, τις μόνιμες αντιπροσωπείες της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση στις Βρυξέλλες και τον ΟΗΕ, στη Νέα Υόρκη.
Παράλληλα διετέλεσε Γενικός Πρόξενος στην Κωνσταντινούπολη. Υπηρέτησε ως πρέσβης της Ελλάδας στην Πολωνία, στον Καναδά ενώ διετέλεσε Γενικός Διευθυντής Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Υπουργείο Εξωτερικών.
Μάχεται σήμερα εναντίον της πολιτικής μείωσης της κυριαρχίας της χώρας του από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ.
(*) O Neil Clark είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας, ραδιοτηλεοπτικός σχολιαστής και blogger.
Έχει γράψει άρθρα σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά στο Ηνωμένο Βασίλειο και σε άλλες χώρες, (The Guardian, Morning Star, Daily and Sunday Express, Mail on Κυριακή, Daily Mail, Daily Telegraph, New Statesman, The Spectator, The Week και The American Conservative.
Είναι ένας τακτικός σχολιαστής της RT και έχει εμφανιστεί επίσης στην τηλεόραση BBC και το ραδιόφωνο, το Sky News, το Press TV και τη Φωνή της Ρωσίας.
Είναι συνιδρυτής της εκστρατείας για την κρατική ιδιοκτησία @PublicOwnership. Το βραβευμένο blog του μπορείτε να να το δείτε στο www.neilclark66.blogspot.com.