http://cds.lib.auth.gr/submit/archive/NPA/npa-2005-12189.pdf
Στην μαρτυρική πόλη των Καλαβρύτων, που εξέθρεψε γενεές Πετιμεζάδων, τίμησε και φέτος η ΕΣΗΕΑ τον αγωνιστή -δημοσιογράφο Ηρακλή Πετιμεζά. Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο δημοσιογράφος Ανδρέας Μπόμης, που μοιράστηκε μαζί μας αναμνήσεις του.
Ομιλία Ανδρέα Μπόμη
Ανδρέας Μπόμης
Κανάρης, Λόντος,
Ζαΐμης – Πετμεζάς
παντού σκορπίζουν
ελπίδες λευτεριάς…
… αν επρόκειτο να μιλήσουμε για την ιστορική οικογένεια, με την ανεκτίμητη προσφορά στον τόπο μας, ίσως να έφταναν αυτές οι λέξεις, γιατί αν έχεις την λευτεριά σου… και την υγειά σου… όλα τα άλλα είναι υλικά αγαθά.
Σήμερα, όμως, τιμούμε, τον Ηρακλή Πετιμεζά, τον συνάδελφο, το λόγιο αυτόν άνθρωπο, τον συγγραφέα, τον αγωνιστή, τον Νικήτα των κατοχικών χρόνων, τον άνθρωπο που δεν σταμάτησε ποτά να προσφέρει από τον πλούτο των αισθημάτων του, της γνώσης του, της επιθυμίας να βοηθάει, να βοηθάει…
Τώρα, γιατί επιλέχτηκε ο ομιλών για εφέτος. Την πρόταση της ΕΣΗΕΑ τη δέχτηκα χωρίς δεύτερη κουβέντα. Μου έγινε στη Σαμοθράκη και ομολογώ πως δεν περίμενα παρόμοια τιμή…
Στο επάγγελμα μπήκα το 1959. Στην εφημερίδα «Ακρόπολις» του Νάσου Μπότση. Πρώτη μου επαφή τα … μαγνητόφωνα. Τότε, δεν υπήρχαν ούτε φαξ, ούτε κομπιούτερ, ούτε τίποτα και το κόστος των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων ήταν πολύ υψηλό. ΄Έπρεπε, λοιπόν, να μας τηλεφωνήσουν οι ανταποκριτές, όλοι, να μας τα πούν γρήγορα και εμείς μετά να τα απομαγνητοφωνήσουμε.
Βουκουρεστίου 11, απέναντι ακριβώς από το πολυτελές ρεστοράν του Βασίλη που σήμερα στεγάζεται γνωστό κοσμηματοπωλείο, τρεις δρασκελιές από την Πλατεία Συντάγματος και 7 με 8 λεπτά από την Φειδίου 12, που τότε υπήρχαν μόνον το τυπογραφείο και το Πιεστήριο – 4ος όροφος , κοινά γραφεία Ακρόπολις και Απογευματινής. η μεσαία αίθουσα, όπως τη λέγαμε, τότε, δύο μέτρα αριστερά από την είσοδο.
Στα μαγνητόφωνα ο Γαϊτάνος, με τον Κωστελένο, παλιές καραβάνες του είδους, βοηθός τους εγώ, που δεν είχα καρέκλα αν τύχαινε να είμαστε και οι τρεις σε ταυτόχρονη βάρδια. Μικρά γραφεία που μόλις χωρούσαν τα μαγνητόφωνα , αλλά και τέσσερα μεγάλα, που ανήκαν στον Κώστα Καγγελάρη, τον Ηρακλή Πετιμεζά, τον Σεβαστιανό Αρνέλο, ενώ στο τέταρτο ερχόταν, για λίγο, αλλά σχεδόν κάθε μέρα ο αρχισυντάκτης Σόλων Γρηγοριάδης που έγραφε δύο άρθρα ταυτόχρονα ένα με το αριστερό χέρι και ένα με το δεξί.
Την εποχή εκείνη οι μεγάλοι δημοσιογράφοι δεν έδιναν σημασία στους μικρούς, τους μαθητευόμενους. Δεν έδειχναν. Δεν δίδασκαν. Δεν βοηθούσαν. Και ήταν να απορεί κανείς, γιατί ήσαν τόσο ψηλά που δεν είχαν να φοβηθούν τίποτα, από μας τα … γιαννάκια.
Και όμως ο Ηρακλής Πετιμεζάς δεν ήταν έτσι. Πρώτα από όλα, μας κέρναγε καφέ, πορτοκαλάδα, κανένα σαντουϊτσάκι, βάλσαμο για μας όλα τούτα από το στιγμή μάλιστα που μας τα πρόσφερε και από την καρδιά του μάλιστα, ένας τόσο μεγάλος δημοσιογράφος.
Και κάποια στιγμή, μετά από καμιά εικοσαριά μέρες μετά την είσοδό μου στο επάγγελμα, με ξάφνιασε.
- ΄Έλα ρε Αντρέα, να σου δείξω μερικά πράγματα, στο επάγγελμά μας –Θα σου είναι χρήσιμα στη συνέχεια.
- Αν μου ήταν λέει…
Δεν θα τα ξεχάσω ποτέ. Δεν ήξερε το επώνυμό μου, είμαι βέβαιος, ίσως να το έμαθε αργότερα, όταν κράτησα κατά γράμμα τις συμβουλές του και έκανα και εγώ κάτι από τα νεανικά μου χρόνια,
Αυτός ήταν ο Ηρακλής Πετιμεζάς, που τίμησε και με το πάρα πάνω το πολύ βαρύ όνομα που έφερε.
Και δεν είναι τυχαίο που πέτυχε σε όλα του.
Ως Νικήτας στην Αντίσταση εκπρόσωπος του Ναπολέοντα Ζέρβα στη πόλη
Σε όλες τις υπηρεσίες, που ανέλαβε και πρόσφερε πολλά στα δύσκολα χρόνια για την πατρίδα
Ως Υπουργός Τύπου
Ως Γενικός Διευθυντής του ΕΙΡ, του ραδιόφωνου δηλαδή, στην πιο επικίνδυνη περίοδο του 1945 – 46.
Μα πάνω από όλα ως δημοσιογράφος.
Με την συνδρομή της συζύγου, της Φωτεινής Νικολαίδη εξέδωσε τον παράνομο «Ελληνικό Αγώνα» και μετά «Ελευθερία» – «Ελεύθερος Κόσμος» και ανάμεσά τους το μεγάλο, χρονικά, κομμάτι της «Ακρόπολις» και της «Απογευματινής»
Τα βιβλία του Ηρακλή Πετιμεζά:
«Εθνική Αντίσταση και επανάσταση»
«Το τέλος της Δημοκρατίας»
και
«Ελληνική υποτέλεια και κλεπτοκρατία»
δυστυχώς δεν υπάρχουν στα βιβλιοπωλεία.
΄Άλλωστε, δεν πήγαν και ποτέ. Τα έβγαλε μόνος του τα πλήρωσε μόνος του και τα μοίρασε στους φίλους του. Ευτυχώς μία σειρά διασώθηκε στην πλούσια βιβλιοθήκη της ΕΣΗΕΑ, η οποία έγινε πλουσιότερη με τα βιβλία που της άφησε ο Ηρακλής.
Ο Ηρακλής Πετιμεζάς γεννήθηκε στις 29 Ιανουαρίου του 1903 και έφυγε στις 15 Ιουλίου του 1998, σε ηλικία 95 χρόνων.
- ΄Έλα, παιδί μου, να σου δείξω, μερικά πράγματα από το επάγγελμά μας…
- Ευχαριστώ Ηρακλή. Σε ευχαριστούνε όλοι οι συνάδελφοι
-----------------------
Στην εκδήλωση, που έγινε στην ειδυλιακή πλατεία Χελμού των Καλαβρύτων, βραβεύθηκαν τρεις αριστούχες μαθήτριες της πόλης από την ΕΣΗΕΑ, και την βραδιά έκλεισε το συγκρότημα "Ιστορίες για Κρουστά", προκαλώντας τον ενθουσιασμό στους Κλαβρυτινούς και όσους επισκέπτες της πολης την παρακολούθησαν.