----Από τον πρόλογο του Λευκάδιου Χερν στο δίτομο βιβλίο του «Ματιές στην άγνωστη Ιαπωνία».

Μας υποδέχεται ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μαντσούε, Κέντζι Ζενιμότο, που είναι και πρόεδρος του «Συνδέσμου Χερν».
Ο ίδιος αναλαμβάνει να μας εξηγήσει τα εκθέματα στο Μουσείο, να μας μιλήσει για το «θαυμάσιο έργο του Λευκάντιο Χερν» να μας οδηγήσει σε μια μικρή περιήγηση στην αγαπημένη βόλτα που έκανε ο ελληνικής καταγωγής συγγραφέας.

 Παντού στην μικρή πόλη, υπάρχουν αναμνηστικές πλάκες όπως:
«Εδώ έμεινε για λίγο καιρό ο Χερν όταν πρωτοέφτασε στο Μαντσούε». Ο πεζόδρομος στο εμπορικό κέντρο της πόλης, έχει την ονομασία του. Και τα φανάρια στην άκρη του δρόμου είναι διακοσμημένα με την μπρούτζινη μορφή του.

Στην πλατεία του Μαντσούε, αποτυπωμένη σε έναν τοίχο η τεράστια φιγούρα του την ώρα που αναχωρεί κρατώντας δύο βαλίτσες...

« Ο Λευκάδιος Χερν, στο έργο του προβάλλει την Ιαπωνία με ιδανικό τρόπο -μας λέει ο καθηγητής Ζενιμότο- παρουσιάζοντας μιαν άγνωστη ακόμα χώρα, η οποία παρέμεινε σε αυτοαπομόνωση επί αιώνες, αλλά είχε αναγκαστεί πριν μερικές δεκαετίες να επικοινωνήσει με τον υπόλοιπο κόσμο.

Στα βιβλία του περιλαμβάνει όχι μόνο περιγραφές τοπίων και ηθών αλλά και μεταγραφές μύθων και θρύλων, μελετήματα γύρω από τα επικρατούντα δύο ιαπωνικά θρησκευτικά ρεύματα (σιντοϊσμού και βουδισμού) καθώς και ιστορικές , κοινωνικές και καλλιτεχνικές αναλύσεις...»

Για τον Λευκάδιο Χερν, ως σήμερα έχουν εκδοθεί περισσότερες από 30 βιογραφίες του.
Ως τώρα έχουν δημοσιευθεί δύο βιβλιογραφίες στις οποίες περιλαμβάνονται περισσότερα από 1000 λήμματα άρθρων και βιβλίων που αναφέρουν το όνομά του.
Την ελληνική βιβλιογραφία του καταγράφει ο διπλωμάτης Κωνσταντίνος Βάσσης ο οποίος την υπολογίζει σε μια «εικοσάδα άρθρων- εξαιρουμένων των καθαρά δημοσιογραφικών- παλαιότερων και νεότερων δημοσιευμένων σε περιοδικά και εφημερίδες τα περισσότερα όμως από μη ειδικούς».

 Ο γιος του Ιρλανδού στρατιωτικού γιατρού Τσαρλς Χερν και της Ελληνίδας Ρόζας Κασιμάτη, γεννήθηκε το 1850 στη Λευκάδα. Είχε βαπτιστεί με δύο ονόματα -Πάτρικ και Λευκάδιος- αλλά διατήρησε όμως ως συγγραφέας το δεύτερο, για να υποδηλώνει και την ελληνική του καταγωγή.
Ο Χερν σε ηλικία 19 χρόνων μεταναστεύει στο Σινσινάτι των ΗΠΑ και 24 χρόνων γίνεται δημοσιογράφος. Ταξιδεύει στη Νέα Ορλεάνη και τη Μαρτινίκα. Το 1890 φεύγει ως ανταποκριτής του εκδοτικού οίκου Χάρπερς στην Ιαπωνία, για να παραμείνει μόνιμα.
Εκεί ο Λευκάδιος Χερν είναι περισσότερο γνωστός με το ιαπωνικό του όνομα -Γιάκουμο Κοϊζούμι. Είναι όμως ο «Ελληνας», που κατέχει μία εξέχουσα θέση στην ιαπωνική συνείδηση μια και τον θεωρούν ως τον αυθεντικότερο ερμηνευτή της χώρας και του πολιτισμού της στο Εξωτερικό.
Αναλαμβάνει ταυτόχρονα καθήκοντα λέκτορα στο Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκιο απ' όπου του αναθέτουν να διδάξει αγγλικά στο Μαντσούε. Εκεί μαγεύτηκε από τις φυσικές καλλονές της μικρής πόλης στην ιαπωνική επαρχία, την απλή ζωή των κατοίκων της. Εκεί γνώρισε και παντρεύτηκε την Σέτσου Κοϊζούμι, κόρη ανώτερου αξιωματούχου Σαμουράι.

Ο Λευκάδιος  δέχεται ουσιαστικά ότι, στην απεικόνιση της ανθρώπινης μορφής, η ελληνική και η ιαπωνική τέχνη συμπίπτουν σε μια κοινή αισθητική αντίληψη που είναι η άρνηση της εξατομίκευσης.

 «Καλλιτέχνες ενός μοναδικού πολιτισμού –οι Ελληνες- μπόρεσαν να επιτελέσουν αυτό το θαύμα: ν’ αποσπάσουν το ιδανικό της ομορφιάς της φυλής τους απο τις δικές τους ψυχές και να σταθεροποιήσουν το ρευστό του περίγραμμα στο κόσμημα και την πέτρα...» (Λευκάδιος Χερν)

Ο Λευκάδιος  Χερν πέθανε σε ηλικία 54 χρόνων, στις 26 Σεπτεμβρίου του 1904 και
κηδεύτηκε σύμφωνα με την επιθυμία του με το βουδιστικό τελετουργικό.
Άφησε πίσω του ένα ογκώδες συγγραφικό έργο από 12 βιβλία και μια σειρά από πανεπιστημιακές παραδόσεις που περιλαμβάνονται στην ιαπωνική έκδοση των 27 τόμων των απάντων του.