Η μάχη της Βαγδάτης δεν σηματοδοτεί

Και το τέλος του πολέμου εναντίον του Ιράκ

Του Λυκούργου Κομίνη

Πολλοί θεωρούν ότι  ο πόλεμος αυτός θα τελειώσει με την κατάληψη της Βαγδάτης και αναρωτιούνται ποιο θα είναι το τίμημα αυτής της μάχης για τον άμαχο πληθυσμό αλλά και τις δυνάμεις του άξονα, που τις συνθέτουν αθώα ή φοβισμένα παιδιά όπως είδαμε στα πρόσωπα των αμερικανών αιχμαλώτων.

Δυστυχώς ο πόλεμος αυτός θα αρχίσει –όπως στην Παλαιστίνη – με την κατάληψη της Βαγδάτης. Εκτός πό το ότι θα δημιουργήσει και άλλους Μπιν Λάντεν όπως είπε ο πρόεδρος της Αιγύπτου, θα δημιουργήσει στρατιά Φενταγίν μέσα στο πλήθος των απελευθερωμένων που οραματίζονται ότι είναι οι Ιρακινοί πολίτες οι αμερικανοί στρατηλάτες.

Να βρούμε με τη μαθηματική λογική της δια της εις άτοπον απαγωγής τι ζητάμε όταν συγκεκριμένα το ζητάμε απο τους πρωταγωνιστές της σύγκρουσης.

Αν το ζητάμε από τον αμυνόμενο ουσιαστικά του λέμε παραδόσου στον επιτιθέμενο για να μην έχεις θύματα. Του λέμε να υποταγεί ενώ ουδέποτε εμείς θα το κάναμε. Στη διακριτική του ευχέρεια είναι να θυσιαστεί αν θεωρεί ότι η ελευθερία για εκείνον είναι να διαλέγει ακόμη και τον βασανιστή του. Και είναι παράλογο να του το ζητάμε όταν έχουμε αποδεχτεί ότι αυτός ο πόλεμος που ανεχόμαστε λόγω οπλικής αδυναμίας είναι καθ’ ολοκληρία παράνομος.

Αν το ζητάμε από τον επιτιθέμενο επίσης παράλογο είναι αφού τον βοηθάμε και με τα όπλα μας και με την ανοχή μας να επιτίθεται άνετα και να  σκοτώνει. Άρα δεν τολμάμε να του το ζητήσουμε γιατί εκείνος κατευθύνει τις τύχες του κόσμου και αυτό το έχουμε αποδεχτεί. Τα θύματα ο επιτιθέμενος τα προκαλεί Αυτός ξεκίνησε να αλλάξει κάτι που δεν του άρεσε δυναμικά και με προσχήματα και άλλοθι απαράδεκτα χωρίς να εξαντλήσει πριν αναπτυχθεί στην περιοχή στρατιωτικά όλα τα ειρηνικά μέσα ελέγχου του οπλοστασίου του αμυνόμενου. Ξεκινούσε η έρευνα των επιθεωρητών και οι αμερικανοί ανέπτυσσαν ένα στρατό πρωτοφανή γύρω από το Ιράκ και όπως είπε αργότερα ο Κίσινγκερ μια αυτοκρατορία που δεν κινείται ποτέ μέσα στο σύστημα γιατί η ίδια είναι το σύστημα δεν αναδιπλώνεται χωρίς να πετύχει εκείνο για το οποίο εξετέθη αναπτυσσόμενη. Η εισβολή και όχι ο έλεγχος του οπλοστασίου Ιράκ ήταν από την αρχή το σχέδιο των αμερικανών. Προς αυτούς συνεπώς πρέπει να απευθυνθεί το αίτημα της συντόμευσης του πολέμου. Και επειδή κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα ήθελε να εξαπολυθεί επίθεση με όπλα που θα προκαλέσουν τεράστιο αριθμό θυμάτων για να τελειώσει ο πόλεμος μια ώρα αρχύτερα προφανώς όταν ζητάμε συντόμευση του πολέμου από τον επιτιθέμενο απαιτούμε να σταματήσει την επίθεσή του. Όμως όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό δεν θα το πράξει ποτέ. Συνεπώς αυτή η επαναλαμβανόμενη ευχή να τελειώσει σύντομα ο πόλεμος για να μειωθούν τα θύματα πρώτον πρέπει να απευθύνεται μόνο στον επιτιθέμενο Και δεύτερον αφού είναι μάταιο να την απευθύνουμε στους αδίστακτους που την αποφάσισαν ή αφελείς είμαστε και ανόητοι όταν την διατυπώνουμε ή όργανά τους. Ας διαλέξουν όσοι την διατυπώνουν δημοσίως μια απο τις δύο ιδιότητες.

Πολλοί νόμιζαν ότι Τουρκία και ΗΠΑ έφτασαν στην οριστική ρήξη και η Τουρκία θα πληρώσει την ασυνέπειά της προς την υπερδύναμη που την  προστατεύει και την στηρίζει σε όλες τις άδικες πολιτικές της πράξεις αδιαφορώντας για την καταπίεση που ασκεί το τουρκικό καθεστώς στους υπηκόους του και όχι μόνο ενώ συγκινήθηκε για την καταπίεση του καθεστώτος του Ιράκ προς τους Ιρακινούς πολίτες. Απο την πρώτη στιγμή ήταν φανερό ότι τα συμφέροντα θα καθόριζαν τις σχέσεις των δύο χωρών και όχι οι σημαντικές αρνήσεις προσφοράς υπηρεσιών της Τουρκίας προς την παγκόσμια κυβέρνηση της Ουάσιγκτον. Και ήρθε η απόδειξη με την επίσκεψη του Πάουελ ο οποίος ζητιάνεψε τις υπηρεσίες που ήξερε βέβαια ότι πλέον μαζί με το πακέτο των δολαρίων που θα πρόσφερε δεν θα μπορούσε να συναντήσει την άρνηση των παλαιών και νέων τούρκων ηγετών .

Και πολλοί νόμισαν ότι η επίσκεψη του Πάουελ στις Βρυξέλλες ουσιαστικά ισοδυναμεί με στροφή των ΗΠΑ προς τις αιτήσεις των ευρωπαίων να υπολογιστεί ο ΟΗΕ στην μεταπολεμική διευθέτηση της ειρήνης στο Ιράκ και να γίνει διανομή της πίτας της ανοικοδόμησης σε όλους.

Ο Πάουελ πρόσφατα διευκρίνισε ότι όλα θα τα ρυθμίσουν οι νικητές Την πολιτική συνέχεια εκείνοι θα την προσδιορίσουν και ο ΟΗΕ δεν θα έχει κανέναν λόγο Αυτό έγινε κατανοητό με τη δήλωσή του στον ΟΗΕ ότι η συμμαχία δεν ενεπλάκη στον πόλεμο για να μην έχει λόγο στον έλεγχο της περιοχής. Και το είπε στον Ανάν όταν ζήτησε εκείνος να ανατεθεί στον ΟΗΕ η διαχείριση της μεταπολεμικής ζωής στο Ιράκ. Η ώριμη σκέψη της Ουάσιγκτον να συμπεριλάβει σε κάποια επίπεδα ανάμειξης τους ευρωπαίους και τον ΟΗΕ αφορούν τη δαπάνη. Ο άξονας κατέστρεψε ΟΙ ευρωπαίοι και όλος ο υπόλοιπος κόσμος μέσω ΟΗΕ θα φορτωθούν το κόστος της ανοικοδόμησης που ευγενικά παραχωρεί αυτόν το ρόλο ο Πάουελ στους μέχρι χθες αντιπαθείς σ΄ αυτόν πολιτικούς της Δύσης. Και το αντίτιμο της αποκατάστασης των καταστροφών θα το εισπράξουν οι αμερικανικές εταιρίες που ήδη έχουν πάρει τις δουλειές και είναι και χρηματοδότες του ρεπουμπλικανικού κόμματος όπως καταγγέλλουν οι δημοκρατικοί της Αμερικής…

Όταν οι αμερικανοί συμφωνήσουν ο ΟΗΕ να αναλάβει την ανοικοδόμηση η να ανατεθεί ρόλος στον ΟΗΕ εννοούν όπως θα δείτε  στη συνέχεια ανάληψη του κόστους της ανοικοδόμησης. Οχι τη διευθέτηση του πολιτικού μέλλοντος του Ιράκ και του ελέγχου της νέας ηγεσίας του ως μεταβατικής για να έχουν χρόνο να ελέγξουν τα κόμματα που θα δημιουργηθούν και τις μειονότητες των πεινασμένων που θεωρούν ότι θα πέσουν στην αγκαλιά τους με ελάχιστα δολάρια για την επιβίωση τους.

Δεν θα επιτρέψουν οι αμερικανοί πολιτικό λόγο στους ευρωπαίους και τον ΟΗΕ. Οικονομική ενίσχυση και διαχείριση της οικονομικής κρίσης της περιοχής θα τη δεχτούν. Άλλωστε ήδη ετοιμάζουν τον επόμενο προληπτικό πόλεμο που θα ακολουθήσει μετά από μια λογική ανάπαυλα.

Τα προβλήματα με την Τουρκία

Ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε ότι ο κ Πάουελ διαβεβαίωσε την κυβέρνηση της Άγκυρας ότι δεν θα επιτρέψουν οι ΗΠΑ εξελίξεις στην περιοχή μη αρεστές στη χώρα του.

Ο Τούρκος ομόλογος του κ Πάουελ δήλωσε ότι όσοι πρόβλεπαν ότι θα οδηγηθούμε σε ρήξη με τις ΗΠΑ πήραν σήμερα την απάντήσή τους.

Ο Πάουελ είχε ετοιμάζει και το πακέτο για το άνοιγμα των τουρκικών συνόρων

στον ανεφοδιασμό των δυνάμεων κατοχής του Ιράκ. Είχε στείλει τον προϋπολογισμό Μπους για τις ανάγκες του πολέμου ύψους 78 δισ στο Κογκρέσο. Όταν τον ρώτησαν οι αμερικανοί δημοσιογράφο προχθές γιατί συμπεριέλαβε μέσα στον προϋπολογισμό και 2 δισ βοήθεια στην Τουρκία αφού η Τουρκία αρνήθηκε να διευκολύνει όπως επιθυμούσαν οι ΗΠΑ την επιχείρηση στο Ιράκ ο Πάουελ τους απάντησε:

« Οι Τούρκοι παραμένουν πολύ καλοί φίλοι και σύμμαχοί μας. Η απόφαση της τουρκικής βουλής να μην επιτρέψει τη διέλευση στρατευμάτων απο το έδαφός της δεν επηρεάζει τις σχέσεις μας. ΤΟ κονδύλι δίδεται για να αντιμετωπίσει η Τουρκία τις έκτακτες ανάγκες της από την τυχόν εισροή προσφύγων στο έδαφός της»

-1-

Με απλά λόγια έγινε αυτό που υποστήριζαν όσοι γνωρίζουν τη σημαίνει τουρκική διπλωματία. Η Άγκυρα και πήρε βοήθεια και δεν πιέστηκε για το Κυπριακό όπως πολλοί νόμιζαν. Και δεν την απομόνωσαν οι αμερικανοί, και εγγυήσεις της έδωσαν για το μέλλον του βορείου Ιράκ, και την κολάκεψαν διεθνώς και δημοσίως παρά τα εγκλήματα που διαπράττει στο εσωτερικό και παρά το διαρκές έγκλημα που εκτέλεσε στην Κύπρο και ουδέποτε την πίεσαν να εφαρμόσει τις αποφάσεις του ΟΗΕ. Γιατί τις σχέσεις τις καθορίζουν τα συμφέροντα όχι οι αβίαστες και δουλικές παραχωρήσεις διευκολύνσεων μήπως και μας πετάξουν κι εμάς κανένα ψίχουλο.

Ούτε τα καπρίτσια της στιγμής. Κάτι που οι Τούρκοι το γνωρίζουν και εμείς δεν φαίνεται να είμαστε διατεθειμένοι να το καταλάβουμε…

Η δυναμική διπλωματία άλλωστε της Τουρκίας είναι φανερή και στο Κυπριακό. Τώρα που υπάρχει η αναμπουμπούλα προσπάθησε και με τον Νταντκάς και με τον Ερντογάν να μεταφέρει σε διμερές επίπεδο το διεθνές θέμα που διαχειρίζεται ο ΟΗΕ. Ο Ντενκτάς έκανε πρόταση απευθείας στην Κυπριακή ηγεσία να διευθετήσουν το εδαφικό της Αμμοχώστου με αντιπαροχή οικονομικά ανοίγματα προς το βόρειο τμήμα και φυσικά η Κυπριακή κυβέρνηση του απάντησε για ότι προτείνεις πήγαινε στον ΟΗΕ και ο Ερντογάν διαφήμισε τη συνάντηση με τον Σημίτη που θα γίνει στις Βρυξέλλες ως καθοριστική για την επίλυση του Κυπριακού για να πάρει την απάντηση ότι δεν αποκλείεται να συζητηθεί το θέμα, αλλά οι προτάσεις να απευθυνθούν στην Κυπριακή κυβέρνηση.

Αυτή είναι η τουρκική διπλωματία. Πάντοτε με παγίδες για τον αντίπαλό της πάντοτε εκβιαστική πάντοτε απαιτητική.

Η μάχη της Βαγδάτης

Ενώ οι έξυπνες βόμβες του άξονα αμερικανοβρετανών χτύπησαν μαιευτήριο και σκόρπισαν το θάνατο διευκολύνοντας όσους Ιρακινούς δεν παραδίδονται να απελευθερωθούν από τα δεινά του καταπιεστικού καθεστώτος πεθαίνοντας, ο στρατηλάτης Μπους έδωσε το πράσινο φως να ξεκινήσει η επίθεση εναντίον της Βαγδάτης. Οι στρατηγοί του με το βαρύ όπλο της τηλεόρασης άρχισαν να σκορπίζουν την αμφιβολία   της ύπαρξης στη ζωή του Σαντάμ Χουσείν. Είτε για να τον αναγκάσουν να βγει από το καβούκι του και οι πράκτορες να επισημάνουν κάποιο δρομολόγιό του, είτε για να υπαγορεύσουν την απογοήτευση σε όσους είναι αποφασισμένοι να αμυνθούν. Και όπως έγραφε προχθές ο Ρόμπερτ Φισκ ο άξονας μας ανάγκασε να υπερασπίζουμε έναν δικτάτορα. Εκεί μας οδήγησε ο αυταρχισμός του Γολιάθ που σκοτώνει και εθίζει καθημερινά την παγκόσμια κοινή γνώμη στο αναίτιο έγκλημα και εν ονόματι της δημοκρατίας και της ελευθερίας.

Και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις που επισημαίνουν τα περισσότερα διεθνή και ελληνικά ΜΜΕ ήδη έχει ξεκινήσει η τελική  μάχη αυτού του προληπτικού πολέμου, εναντίον του Ιράκ. Η Βρετανία που φαίνεται να γνωρίζει περισσότερα δια του κ Στρο διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να πάρει μέρος σε επίθεση εναντίον της Συρίας ή του Ιράν, μετά το τέλος της επιχείρησης Βαγδάτη. Και ο Μπλερ που έχει καταλάβει ότι το ξεστράτισμα από τη σφαίρα της ΕΕ τον οδηγεί στην ιδιωτική ζωή σύντομα προσπαθεί τώρα να συγκρατήσει τους αμερικανούς από τον αλαζονικό και φρενήρη δρόμο της μονομέρειας στη διαχείριση του μεταπολεμικού Ιράκ ζητώντας και αυτός ρόλο για τον ΟΗΕ και συμμετοχή της Ευρώπης στην ανοικοδόμηση. Και οι αμερικανοί όπου υπάρχει οικονομικό κόστος φαίνεται ότι θα επιτρέψουν στην άκαπνη Ευρώπη και στον ανυπάκουο ΟΗΕ να αναμειχθούν αλλά μόνο για συμμετοχή στο κόστος του πολέμου. ¨Οχι πάντως στον πολιτικό έλεγχο της νέας κατάστασης στο Ιράκ ούτε σε ότι αφορά τα πετρέλαια.

Πολύ σωστά ο Κ Σημίτης επισήμανε τη λογική που θα προκύψει αν ο νικητής διευθετήσει τα πάντα στην περιοχή εντάσσοντας τον εαυτό του και την Ελλάδα στον γαλλογερμανικό άξονα. Και είπε ότι θα προκαλέσει αντιδράσεις η παρουσία του επιτιθέμενου στη διαχείριση της μεταπολεμικής κατάστασης, γιατί δεν θα εμπνέει εμπιστοσύνη στους ηττημένους.

Μήπως όμως ο νικητής επιδιώκει τις αντιδράσεις αυτές για να τις χρησιμοποιήσει ως έρεισμα για τη συνέχιση της εξαγωγής αμερικανικής δημοκρατίας στις αραβικές χώρες ΟΙ νεομακαρθικοί αρθρογράφοι και πολιτικοί της Ουάσιγκτον αυτό δεν μας λένε καθημερινά; ¨Οτι οι αραβικοί λαοί επιθυμούν την απελευθέρωσή τους απο τις αμερικανικές δυνάμεις;

Και πολύ σωστά  ζήτησε να αναλάβει τη μεταπολεμική πολιτική διαχείριση ο ΟΗΕ

Αλλά ξέχασε ο πρωθυπουργός ότι ο Πάουελ πρόσφατα στον ΟΗΕ είπε ότι δεν κάναμε αυτόν τον πόλεμο για να μην έχουμε τον πρώτο λόγο στην μεταπολεμική περίοδο στην περιοχή αυτή. Είναι μάλλον φανερό ότι θα υπάρξει μια προσέγγιση αλλά για το κόστος και όχι για την πολιτική ηγεμονία στην περιοχή Αυτήν δεν την εκχωρεί η Ουάσικγτον σε κανέναν ΓΙ΄ αυτήν άλλωστε έκανε την εκστρατεία  και για να δρομολογήσει τις επόμενες Δεν θα επιτρέψει συνεπώς σε κανέναν να βάλει σε κίνδυνο το δόγμα των νεομακαρθικών που διαχειρίζονται αυτόν τον καιρό τις τύχες του κόσμου.

Η βιασύνη του Μπους να κηρύξει τον πόλεμο χωρίς την έγκριση του ΟΗΕ η βιασύνη του τώρα να διατάξει την εισβολή στη Βαγδάτη ανεξάρτητα απο το τίμημα που μπορεί να πληρώσουν οι γκαφατζήδες στρατιώτες του που οι βρετανοί συνάδελφοί τους τους φοβούνται αλλά και τους κοροϊδεύουν, είναι έκδηλη των προθέσεών του. Θέλει να εγκαταστήσει τους δικούς του ανθρώπους για να σταθεροποιηθεί στην περιοχή ως φόβος το δόγμα των προληπτικών επεμβάσεων σε χώρες χωρίς αρεστό στην Ουάσιγκτον καθεστώς. Όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας είχε πει την 11η Σεπτεμβρίου 2001 και τώρα το επαναλαμβάνει για να το ακούνε όσοι αμφισβητούν την αμερικανική ηγεμονία στον κόσμο.