Τί να είναι άραγε αυτό το ΕΝΩΤΙΚΟ, αντιπροσωπευτικό, και προπάντων λειτουργικό προεδρείο;

Μιά προσέγγιση
 
του  Αντώνη Κοκορίκου
 

Ας δούμε το θέμα της συγκρότησης προεδρείου στην ΕΣΗΕΑ, ψύχραιμα. Πέρα από προκαταλήψεις. Και κυρίως πέρα από προσωπικές αντιπάθειες. Γιατί αυτές περισσεύουν. Οι συμπάθειες είναι λίγες και κυριολεκτικά «παράνομες». Δεν τολμά κάποιος της «Συσπείρωσης-Δούρειος Τύπος» να πει ότι συμπαθεί κάποιον από την Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων ή κάποιος από την ΚΕΔ να πει ότι συμπαθεί τη Νανά Νταουντάκη. Για τις δεξιές παρατάξεις ούτε λόγος. Έχουμε και ιδεολογικά ταμπού. Τέλος του προλόγου.

Το παρελθόν είναι οδηγός για το μέλλον. Θυμόσαστε πως συγκροτήθηκε το προηγούμενο προεδρείο; Εγώ θυμάμαι γιατί το είχα προτείνει και η ΚΕΔ υποστήριξε αυτή την πρόταση με συνέπεια και με επιμονή. Ναι! Οι «κακοί» Τσαλαπάτης και Μπετινάκης. Προτείναμε τη συγκρότηση ΕΝΩΤΙΚΟΥ προεδρείου με τη συμμετοχή όλων των παρατάξεων. Η πρώτη αντίδραση των δύο μεγαλύτερων παρατάξεων με επικεφαλής του Μ. Μαθιουδάκη και Αρ. Μανωλάκο ήταν: «Τι βλακείες είναι αυτές;» Τι είμαστε; Απολίτικοι ή χριστιανοί; Ή έχουμε πολιτικές θέσεις και διαφορές ή δεν έχουμε. Η Μαθιουδάκης πρότεινε στην ΚΕΔ να γίνει προεδρείο από τους δύο (6ψήφους έναντι 5) με πρόεδρο τον ίδιο και ο Αρ. Μανωλάκος να γίνει ένα προεδρείο με πρόεδρο τον ίδιο (6 ψήφους έναντι 5 – Γιατί η Νανά Νταουντάκη είχε δηλώσει και προεκλογικά και μετεκλογικά ότι ανθρώπους που παραιτούνται δεν ψηφίζει) Θα τα θυμόσαστε κι εσείς.

Το αποτέλεσμα ήταν μετά από πολλές εβδομάδες διαβουλεύσεων κι αφού η ΚΕΔ επέμενε ότι «μόνο έτσι θα ψηφίσουμε προεδρείο αν συμμετέχουν ΟΛΟΙ» να καταλήξουμε στο «αντιπροσωπευτικό» προεδρείο. Πρώτος υποχώρησε ο Μαθιουδάκης. Αφού θα γινόταν πρόεδρος υποχώρησε από την αξίωση και δεύτερης θέσης για τον Τέρενς Κουίκ στο προεδρείο. Μετά υποχώρησε ο Αριστείδης. Αφού δεν επρόκειτο να γίνει πρόεδρος μιάς «κεντροαριστερής» διοίκησης προτίμησε να παραιτηθεί από πρώτος σε ψήφους και επικεφαλής της παράταξης, αφήνοντας να καταλάβει τη θέση του γενικού γραμματέα ο δεύτερος Νίκος Μεγγρέλης. Το ΚΚΕ επίσης υποχώρησε γιατί αρχικά προτιμούσε να είναι εντελώς αντιπολίτευση αλλά μετά δέχθηκε και τη θέση του Β’ αντιπροέδρου και να ψηφίσει τους άλλους. Η Νανά Νταουντάκη επίσης. Αφού είχε φύγει από τη μέση ο Μανωλάκος μπορούσε να ψηφίσει τον Μεγγρέλη. Και η ΚΕΔ υποχώρησε από τη θέση του ΕΝΩΤΙΚΟΥ (δηλαδή αντιπροσωπευτικό μεν αλλά με βάση κάποιο μίνιμουμ πρόγραμμα όπου ΟΛΟΙ συμφωνούσαν) στο σκέτο ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΟ. Ήταν μια δοκιμή.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη και πέτυχε και απέτυχε. Πέτυχε γιατί έβαλε μια καινούργια λογική η οποία δοκιμάστηκε στην πράξη. Απέτυχε γιατί δεν έγινε ποτέ έστω και λιγουλάκι ΕΝΩΤΙΚΟ αφού κανένας δεν το πίστευε και δεν ήθελε να δουλέψει γι αυτό. Κανείς δεν ενδιαφερόταν για την ΕΣΗΕΑ και για τον πολιτισμό της απλής αναλογικής. Μόνο για την παράταξή τους και για την ατομική τους «αξιοπρέπεια». Δεν βλέπουν μακριά. Μόνο κοντά.

Φέτος που τα αποτελέσματα είναι ακριβώς τα ίδια σε αριθμητικούς και σε πολιτικούς συσχετισμούς, τι πρέπει να γίνει; Έλα μου ντε!

Η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ-ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΤΥΠΟΣ εμφανίζεται ως ανέκαθεν υποστηρικτής του αντιπροσωπευτικού προεδρείου. Ανακριβές. Στην ΕΣΗΕΑ αναγκάστηκε να το αποδεχθεί. Συμφώνησε όμως και επομένως δικαιούται να το υποστηρίζει. Στην ΠΟΕΣΥ όμως που είναι πανελλαδικό όργανο ομοσπονδίας και το ΔΣ εκλέγεται από σώμα εκλεκτόρων (το συνέδριο) από όλη την Ελλάδα δεν το δέχεται. Το πανελλαδικό ψηφοδέλτιο ( με τον Τσαλαπάτη από την Αθήνα) πήρε 4 έδρες και το «αθηναϊκό» της Συσπείρωσης δύο έδρες. Μετά από διάφορες καταγγελίες περί εκλογικού «πραξικοπήματος» που ήταν προϊόν πικρίας, κατάλαβαν ότι αν είχαν κατεβάσει πανελλαδικό ψηφοδέλτιο πιθανόν θα ήταν η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ πρώτη δύναμη. Λόγω όμως διάφορων τοπικών ισορροπιών δεν το σχημάτισαν. Ο κακός Τσαλαπάτης στις ψηφοφορίες για τη συγκρότηση προεδρείου της ΠΟΕΣΥ παίρνει 5 ψήφους και ο εκπρόσωπος της συσπείρωσης 2 ψήφους. Ο Τσαλαπάτης δηλαδή είναι σαφώς αντιπροσωπευτικότερος. Δεν τον ψηφίζει όμως ούτε ο Σόμπολος το πανελλαδικό ψηφοδέλτιο του οποίου πήρε δύο έδρες.

Σε απλά ελληνικά. Και ο Μαθιουδάκης και ο Σόμπολος δεν έχουν αντίρρηση σε κανέναν προσδιορισμό, «αντιπροσωπευτικό», «ενωτικό», «δημοκρατικό», «πλουραλιστικό», «προγραμματικό» κλπ κλπ αρκεί να είναι πρόεδροι. Αλλιώς «γειά σας». Το ίδιο γίνεται τώρα και με τη ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ. Με το αστείο επιχείρημα ότι στην Αθήνα πήρε πιο πολλές ψήφους η παράταξη, δεν ψηφίζει τον πλειοψηφήσαντα σύμβουλο της πλειοψηφούσης παρατάξεως σε πανελλαδική ομοσπονδία επειδή λέγεται Τσαλαπάτης. Μην κοροϊδευόμαστε! Έχει κάθε δικαίωμα να δηλώσει ότι δεν ψηφίζει οποιονδήποτε και χωρίς να εξηγήσει και τους λόγους. Αλλά να μην κοροϊδευόμαστε πίσω από «αρχές» και «πάγιες» και πολιτικές και λογικές και θέσεις και τρίχες. Στο σημείο αυτό λοιπόν και ο Τρίμης στην ΕΣΗΕΑ και ο Νταβανέλος στην ΠΟΕΣΥ ταυτίζονται με τον Σόμπολο και με τον Μαθιουδάκη. Πρόεδρος να είμαι και πείτε με όπως θέλετε.

Μπορεί κι ο Τσαλαπάτης να είχε την ίδια λογική αν είχε η ΚΕΔ τρείς ή τέσσερις έδρες στην ΕΣΗΕΑ. Δεν κάνουμε δίκη προθέσεων. Μιλάμε μόνο για τα γεγονότα. Στην ΠΟΕΣΥ ζητάει από τις ίδιες παρατάξεις που ψήφισε η ΚΕΔ στην ΕΣΗΕΑ να τιμήσουν τις απόψεις που  υποστηρίζουν και να ψηφίσουν για πρόεδρο τον εκπρόσωπο της πλειοψηφούσης πανελλαδικής παρατάξεως. Και δεν είναι και υποχρεωμένες. Αν θέλουν. Και η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν τους το ζήτησε, δεν τους το είπε, δεν το συζήτησε, δεν το διαπραγματεύθηκε, δεν άφησε να εννοηθεί ότι το συζητάει. Εγώ όμως θεωρώ αυτονόητο ότι αυτές οι στοιχειώδεις αρχές δεν πρέπει να παζαρεύονται χυδαία. Εδώ και ένα χρόνο θεωρώ ότι έπρεπε να καταπιούν την πικρία τους γιατί με τη λάθος επιλογή να μην σχηματίσουν πανελλαδικό ψηφοδέλτιο, έχασαν την πρώτη θέση. Όπως στην ΕΣΗΕΑ με το να κατέβει η δεξιά με τρία ψηφοδέλτια, έχασε την πρώτη θέση. Γίνονται αυτά. Η ζωή συνεχίζεται.

Πάμε επιτέλους στο πρακτέον, γιατί πολυλογώ: Στην ΕΣΗΕΑ πρέπει το προεδρείο να είναι αντιπροσωπευτικό. Δηλαδή να συμμετέχουν ΟΛΟΙ. Με τη σειρά του αριθμού των ψηφοδελτίων της κάθε παράταξης. Η κάθε παράταξη να προτείνει τον εκπρόσωπό της. Κατά προτίμηση τον πρώτο σε ψήφους για να δείξει ότι σέβεται και τους εκλογείς. (Η γραμμή σταυροδοσίας είναι ένα μελανό σημείο που πρέπει να παραβλέψουμε) Αν κατά παρέκκλιση αυτής της αρχής, κάποια παράταξη θέσει και θέμα προσώπου είναι δικαίωμά της και πρέπει να το τεκμηριώσει. Πάντως δεν μπορεί να ζητήσει να παραιτηθούν οι εκλεγμένοι και να έρθουν οι επιλαχόντες γιατί αυτό συνιστά παραχάραξη της βούλησης του εκλογικού σώματος.

Το αντιπροσωπευτικό προεδρείο δεν αρκεί. Πρέπει να είναι και ΕΝΩΤΙΚΟ. Δηλαδή για να μην κάνει την κριτική άλλος τους προλαβαίνω: Ούτε «ταξικό», ούτε «προοδευτικό», ούτε «αριστερό», ούτε «αριστεροδεξιό», ούτε «δεξιοεπιδέξιο». Έχουμε πήξει στις μεγαλοστομίες. Απλά πράγματα. Να μπορεί να κάνει ΜΟΝΟ αυτά όπου όλοι συμφωνούν. Πριν δηλαδή από την ψηφοφορία, πρέπει να προηγηθεί η ψήφιση τουλάχιστον τεσσάρων (4) αποφάσεων για τα κρίσιμα θέματα:

   1. Της ανεργίας
   2. Των εργαζόμενων στο δημόσιο
   3. της ΑΥΣΤΗΡΗΣ εφαρμογής των ΣΣΕ σε ΟΛΑ τα μαγαζιά. (Ωράρια, πληρωμές, Σαββατοκύριακα, αργίες, άδειες, αντικαταστάσεις κλπ)
   4. της συμμετοχής των εργαζόμενων δημοσιογράφων στη διοίκηση των μέσων ενημέρωσης, η οποία πρέπει να διαδεχθεί τις ατελέσφορες ιδέες των «βασικών μετόχων». (Βλέπε εισήγηση Φανής Πετραλιά στο συνέδριο της ΠΟΕΣΥ)

Το κουμπί είναι στο 3. Ας μην το εξηγήσω αναλυτικά. Για τα 4 αυτά θέματα αποφασίζει το ΔΣ ομόφωνα. Δεν υποστηρίζει ο καθένας τις προεκλογικές του θέσεις. Αυτά που ΟΛΟΙ λένε, είναι αρκετά. Αλλά πρέπει να τα κάνουν πράξη. Τα λόγια είναι εύκολα. Οι πράξεις θέλουν κόπο, ιδρώτα και ίσως καρούμπαλα. Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα. Προβλέπω ότι ο Τρίμης θα έχει πρόβλημα με το νο 2 και ο Σόμπολος με το νο 4. Μάλλον όλοι θα συμφωνήσουν με το νο1 και με το Νο3. Όποιος όμως φιλοδοξεί να γίνει πρόεδρος ΟΛΩΝ των δημοσιογράφων, με την ψήφο ΟΛΩΝ των παρατάξεων, πρέπει και να είναι άξιος. Αλλιώς ας έχει την εντιμότητα να δηλώσει ότι δεν φιλοδοξεί να εκφράζει ΟΛΟΥΣ αλλά μόνο τους «δημοσιογραφικούς», τους «συσπειρωμένους», τους «μαχόμενους» ή τους «επαγγελματίες» ή τους «αδέσμευτους».

Στη συνέχεια πρέπει να ψηφιστεί μια απόφαση του ΔΣ η οποία θα δεσμεύει όλους τους εκπροσώπους ΟΛΩΝ των παρατάξεων, να συμμετέχουν στο προεδρείο και να μην παραιτηθούν αν δεν εκλεγούν πρόεδροι, κλπ κλπ. Η θητεία του προέδρου, (είπαμε ότι θα είναι ο Τρίμης της Συσπείρωσης γιατί η παράταξη πήρε τα περισσότερα ψηφοδέλτια) θα είναι κατ’ αρχήν για ένα εξάμηνο. Αν έχει υλοποιηθεί η απόφαση νο1, παρατείνεται η θητεία του για άλλο ένα εξάμηνο. Στους 12 μήνες αν έχει υλοποιηθεί η απόφαση 2, παρατείνεται η θητεία του για άλλο ένα εξάμηνο. Κ.ο.κ. ως το τέταρτο εξάμηνο και την απόφαση νο 4. ΜΟΝΟ αρμόδιο για να αποφασίσει αν υλοποιήθηκε, εφαρμόστηκε, ισχύει στην πράξη η απόφαση νο1, είναι το ΔΣ. Όχι αν προσπάθησε ο πρόεδρος κι αν έκανε ότι περνούσε από το χέρι του. Το αποτέλεσμα μετράει. Αλλιώς φεύγει παραιτούμενος υποχρεωτικά και τη θέση του αναλαμβάνει κυκλικά ο γενικός γραμματέας και ο πρόεδρος γίνεται Β’ αντιπρόεδρος. Το ίδιο γίνεται σε κάθε εξάμηνο. Στη χειρότερη περίπτωση για ΟΛΟΥΣ τους δημοσιογράφους δεν θα έχει υλοποιηθεί καμία απόφαση του ΔΣ και θα έχουμε  διαδοχικά τέσσερις προέδρους που δεν κατάφεραν τίποτα. Τον Τρίμη, τον Σόμπολο, τον Ράμμο (ή την Νταουντάκη) και τον Τσαλαπάτη. Αλλιώς κάποια απόφαση ή και όλες θα υλοποιηθεί και ο πρόεδρος που δούλεψε πιο αποτελεσματικά, λειτουργικά και ΕΝΩΤΙΚΑ θα φανεί σε όλους τους δημοσιογράφους από την παρατεινόμενη θητεία του. Στις επόμενες εκλογές το εκλογικό σώμα ας τον ανταμείψει.

Χωρίς να θέλω να γίνω μάντης κακών, όλοι θα απορρίψουν αυτή την πρόταση μετά πολλών επαίνων λέγοντας ότι θα ήταν πολύ ωραίο αν γινόταν, αλλά δεν συμφωνεί κανείς να γίνει…

 Είμαι πρόθυμος να παράσχω οποιαδήποτε διευκρίνιση σε όποιον πραγματικά ενδιαφέρεται, ακόμα κι αν είναι απλός δημοσιογράφος και όχι συνδικαλιστής. Η ιδέα είναι μόνο δική μου και ελπίζω να μην με κατηγορήσει κάποιος ότι εξυπηρετώ σκοτεινά συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου ή του κράτους.

Η συγκρότηση προεδρείου στην ΕΣΗΕΑ είναι εύκολη!      (εντάξει… μια κουβέντα είπαμε)