… Πρόωρο, αν όχι και τελείως υπερφίαλο, να περιμένουμε πως η επιστήμη θα μας προσφέρει σε όλες του τις πτυχές το μυστικό της ζωής: Ότι θα μάθουμε δηλαδή κάποια στιγμή τα πάντα για τις ρίζες και για τον σκοπό (ή το άσκοπο;) της ύπαρξής μας…
Σου θυμίζω Κώστα, τι έγραφες στις 9-01-98 στην καθημερινή στήλη σου «Αυτοί» .
ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ
Κάπως έτσι, ήταν όλα σου τα κείμενα. Αντικατόπτριζαν έναν βαθειά μορφωμένο και σκεπτόμενο, με ανήσυχο πνεύμα, που έγραφε για να προβληματίζει.
Κι όλοι όσοι βρίσκονται εδώ, το γνωρίζουν πολύ καλά.
Απόδειξη, όλα όσα γράφτηκαν από συναδέλφους για σένα.
Σου διαβάζω λοιπόν, τι δημοσίευσε στο μουτροβιβλίο της, η Ελένη Αδριανού:
«Σε πρωτοειδα στο δελτιο των 6 στην ΕΡΤ,,,
Ειπα επιτελους να καποιος, που καταλαβαινει τι εκφωνει,,,
Μετα σε γνωρισα,, Ησουνα μια οαση στην ΕΡΤΙΚΗ ερημο...
Γλυκος, ευγενης, βαθια, μορφωμενος,,με μια αδιορατη Ειρωνια καποιες φορες,,,
Σε αγαπησαμε ολοι... Και συ μας καλυπτες παντα...
Καλο ξοδι Κωστα,,,, Σου χρωστουσα πολλα,,,
Αλλα ξερεις, οτι καποτε χαθηκαμε και δεν προλαβα να σου πω ευχαριστω,,,
Καλη Νυχτακι εδω κολλαει το …Κυριε…»…
Κι από κάτω , σημειώνει μια άλλη συνάδελφος:
" Ω... Καλό του ταξίδι! 'Ηταν από τους καλύτερους που συνεργάστηκα..."
Ο Μιχάλης Μητσός, ανέλαβε να ΣΕ αποχαιρετήσει από ΤΑ ΝΕΑ κι έγραψε μεταξύ άλλων:
«Πριν από πολλά χρόνια, πρέπει να ήταν Αύγουστος του 2002, βρήκα στο γραφείο μου ένα χειρόγραφο σημείωμα που ξεκινούσε ως εξής: «Ακόμη και μία λέξη, σε μία εφημερίδα, να είναι η σωστή, και στη σωστή θέση, οι Θερμοπύλες όλο και φρουρούνται».
Το υπέγραφε ένας άνθρωπος που είχε αποχωρήσει από την εφημερίδα τριάμισι χρόνια νωρίτερα, αφού μας είχε διδάξει πώς να γράφουμε, πώς να σκεφτόμαστε, πώς να βλέπουμε γενικά τον κόσμο από μια απόσταση. Οχι κυνικά, αλλά ψύχραιμα. Οχι από πάνω, αφ' υψηλού, αλλά από μέσα. Οχι με διδακτισμό, αλλά με συναίσθημα.
Ξέρω, ξέρω, πάντα γράφουμε ύμνους, όταν κάποιος φίλος ή γνωστός πεθαίνει. Αλλά για τον Κώστα Γαλανόπουλο, που τον πρόδωσε ξαφνικά η καρδιά του, δεν μπορείς να γράψεις κάτι κακό και να θέλεις.
Ηταν, υπόδειγμα ήθους, ευγένειας και σεμνότητας. Είχε βαθιά παιδεία, αποτελούσε πραγματικά μια κινητή εγκυκλοπαίδεια.
Είχε μια μοναδική αίσθηση του χιούμορ. Ηταν ένας από τους καλύτερους γραφιάδες που έχουν περάσει από τον ελληνικό Τύπο.Και την ίδια στιγμή, τουλάχιστον για μας, στο διεθνές τμήμα των «ΝΕΩΝ», ήταν ένας αληθινός δάσκαλος»…
Δεν είναι μόνο αυτά που γράφτηκαν με την είδηση του χαμού σου.
Α υτά διάλεξα να σου τα πω τώρα, έστω κι αυτή την ύστατη στιγμή, ν΄ακούσεις ότι μόνο καλά λόγια έχουν να πουν για σένα.
Κι όχι επειδή έτσι είθισται.
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσα μηνύματα έλαβα μόλις έγινε γνωστό ότι μας εγκατέλειψες.
Για παράδειγμα, η Ειρήνη Καρανασοπούλου από τις Βρυξέλες με εξουσιοδότησε να σου δώσω ένα λουλούδι.
Θυμήθηκα που λες Κώστα, καθώς βγαίναμε από το γραφείο του Λέοντα Καραπαναγιώτη, μετά από εκείνες τις τρομερές απογευματινές συσκέψεις για τα διεθνή…
«Περάσαμε και σήμερα τα προφορικά» μου είχες πει, μ΄εκείνο το αστείρευτο σκωπτικό χιούμορ σου.
Αμ, η αφηρημάδα σου… Θυμάμαι ακόμη εκείνο το απόγευμα που είχες φύγει από την ΕΡΤ παίρνοντας μαζί σου το δελτίο ειδήσεων, χωρίς να το εκφωνήσεις, και το θυμήθηκες μόλις έφτασες στα ΝΕΑ. Κι έψαχνε να βρει γραβάτα ο αξέχαστος κι αυτός, Δημήτρης Πριμυκύριος για να πει το δελτίο.
Η φωτογραφία του Κώστα, καθώς αγορεύει, πριν περίπου δέκα χρόνια σε φιλική γιορτινή συνάθροιση…
Ή που κάθε βράδυ κοντοστεκόσουν στην έξοδο της
Χρήστου Λαδά, με την απορία… «Που έχω παρκάρει σήμερα;».
Μου είναι πάρα πολύ δύσκολο, να σου πω τώρα, όσα δεν είχα την ευκαιρία, τόσα χρόνια πριν.
Να σ΄ ευχαριστήσω για τους δρόμους που μας έδειξες, όλους εμάς που συνεργαστήκαμε στο ίδιο γραφείο, είτε στην ΕΡΤ είτε στα ΝΕΑ.
Θέλω να σου θυμίσω, πόσο σημαντική ήταν η θητεία σου στο Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ και πόσο δημιουργικές οι ιδέες σου, άσχετο αν δεν πραγματοποιήθηκαν όλες. Είναι γνωστές οι δυσλειτουργίες, στην Ένωσή μας…
Χωρίς να παραλείψω εκείνα που πρόσφερες στον κόσμο με τις εκπομπές και τα δημοσιεύματά σου κατά την πολυετή θητεία σου στη δημοσιογραφία.
Αλλά, προσωπικά, ομολογώ πως δεν σε θαύμαζα, μόνο γι αυτά.
Ήταν εκείνος ο ιδιαίτερος τρόπος με τον οποίο με αντιμετώπιζες, στις διαφωνίες μας.
Πού, όσο περνάει ο καιρός, βλέπω πως, πόσο δίκηο είχες…
Φεύγεις λοιπόν, με τα μάτια κλειστά, αλλά γνωρίζουμε όλοι, πως η καρδιά σου μένει ανοιχτή- και μας αγκαλιάζει.
Καλό ταξίδι, παλιέ μου φίλε Κώστα και καλή αντάμωση, εκεί, όπου θα έχουμε απεριόριστο χρόνο να τα λέμε.
Α, - και μην ξεχάσεις να πεις χαιρετισμούς στον Ρούσσο. Και πως, ούτε κι εκείνον τον ξεχνάμε.
(Κ. Μπ.)
--
Ξεκίνησε λοιπόν, το στερνό του ταξίδι, σε ηλικία 75 χρόνων, ο παλαίμαχος δημοσιογράφος Κώστας Γαλανόπουλος, ο οποίος υπήρξε από τους σπουδαιότερους αναλυτές των πάμπολλων διεθνών γεγονότων που συνέβησαν κατά την διάρκεια της δημοσιογραφικής του σταδιοδρομίας.
Ο Κώστας Γαλανόπουλος είχε γεννηθεί στην Πάτρα το 1940. Αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1962, όμως, σε νεότατη ηλικία, τον κέρδισε η δημοσιογραφία, καθώς ξεκίνησε να εργάζεται στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος». Στη συνέχεια απασχολήθηκε στις εφημερίδες «Δημοκρατική Αλλαγή», «Το Βήμα», «Τα Σημερινά» και «Βραδυνή», απασχολούμενος στο μεταφραστικό τμήμα και τα διεθνή θέματα. Επίσης, εργάστηκε στα περιοδικά «Ταχυδρόμος», «Άλφα» και «Επίκαιρα».
Στη συνέχεια ακολούθησαν «ΤΑ ΝΕΑ», όπου διετέλεσε αρθρογράφος, αναλυτής και επικεφαλής του τμήματος διεθνών ειδήσεων της εφημερίδας.
Με τη βαθειά του φωνή και την πειστική του έκφραση ήταν από τους σημαντικότερους παρουσιαστές των ειδήσεων από την ΕΡΤ, όπου και διετέλεσε Υπεύθυνος των Διεθνών για τη σύνταξη των δελτίων, επί πολλά χρόνια.
Εκτός από τη δημοσιογραφία ο Κώστας Γαλανόπουλος είχε κάνει μεταφράσεις πολλών βιβλίων, ενώ διετέλεσε και ανταποκριτής στο εξωτερικό του Greek Press Agency.
Ο Κώστας Γαλανόπουλος διέγραψε λαμπρή πορεία στη δημοσιογραφία. Πολύγλωσσος, μορφωμένος, με μια βαθιά καλλιέργεια κατέγραψε και ανέλυσε για δεκαετίες τις διεθνείς εξελίξεις, τις οποίες παρουσίασε στο ελληνικό κοινό με μια βαθιά αναλυτική σκέψη.
Είναι χαρακτηριστικό, άλλωστε, ότι παρουσίαζε τις ειδήσεις στην τηλεόραση χωρίς χειρόγραφο, ενώ μεταξύ άλλων διετέλεσε και συνεργάτης της εγκυκλοπαίδειας Britannica.
Μετά τη συνταξιοδότησή του εκλέχθηκε μέλος του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΑ προσφέροντας την εμπειρία και τις γνώσεις του για την ανάπτυξη του Ιδρύματος.
Ως άνθρωπος υπήρξε ένας ιδιαίτερα αγαπητός συνάδελφος, με ήθος, ευγένεια και ήπιο χαρακτήρα, την αξία του οποίου όλοι αναγνώριζαν. Είχε τιμηθεί και με το βραβείο του Ιδρύματος προαγωγής της Δημοσιογραφίας Αθ. Μπότση.
Όσοι δημοσιογράφοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν, εκφράζουν τη βαθειά θλίψη τους για την απώλεια ενός σπάνιου συναδέλφου.
---
Με πολιτική κηδεία, από το νεκροταφείο της Αγίας Παρασκευή, αποχαιρέτισαν τον Κώστα Γαλανόπουλο η σύντροφός του Λίνα Αλεξίου, ο αδελφός του που ήρθε προς τούτο από τον Καναδά και πλήθος συνάδελφοι και φίλοι.
Εκ μέρους του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ αποχαιρέτισε τον Κώστα Γαλανόπουλο ο Δημήτρης Τσαλαπάτης, μέλος του ΔΣ, αλλά και χρόνια συνάδελφός του στα ΝΕΑ. Απότ ο Μορφωτικό Ίδρυμα η Φανή Πετραλιά. Ήταν εκεί επίσης από ΤΑ ΝΕΑ ο Νίκος Ιερείδης κι ο Βασίλης Πριμυκύριος υπεύθυνοι για την ύλη των Διεθνών, η Εύη Σταυρουλάκη, ο Μιχάλη Μητσός, ο Γιώργος Αγγελόπουλος κι ο Κώστας Μπετινάκης από το Εξωτερικό Δελτίο, η Τζόρτζια Κοντράρου, που τόσο συμπαραστάθηκε στη σύντροφο του Κώστα παλιά καλή συνάδελφο Λίνα Αλεξίου, ο Αντώνης Ρενιέρης, η Νανά Νταουντάκη, ο Χρίστος Ιερείδης, ο γερο-Γιάννης Καψής, ο Π. Καψήςς ο Χρίστος Μεσσήνης, ο Γιάννης Διακογιάννης και τόσοι άλλοι συνάδελφοι και φίλοι που τόσο αγάπησαν τον Κώστα κι ήθελαν να του πουν το στερνό Αντίο.
Ιδιαίτερα συγκινημένη τον αποχαιρέτισε με ένα θερμό συναισθηματικό τρόπο κι η πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου,
ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ