Ο συνδικαλισμός στα ΜΜΕ
είναι πλέον πικρό ανέκδοτο
του
Γιώργου Αρκουλή
Μια νέα γενιά συνδικαλιστών ανέδειξε η πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση στην Ενωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ), αλλά αυτή την φορά κανένα στοιχείο δεν πείθει ότι οι δημοσιογράφοι ψήφισαν ανεπηρέαστοι και σύμφωνα με το συμφέρον του κλάδου. Θα αναρωτηθείτε, ποιος θα μπορούσε να επηρεάσει το εκλογικό σώμα στην ΕΣΗΕΑ;
Βασικά τα Κόμματα με χίλιους δυο τρόπους (κομματική γραμμή, υποσχέσεις κλπ.). Ακολούθως τα εκδοτικά συμφέροντα, συνήθως αόρατα αλλά εξαιρετικά αποτελεσματικά από το ασφαλές παρασκήνιο. Μια ματιά στην κατάταξη επιτυχόντων δικαιολογεί αυτή την άποψη. Ουδείς δημοσιογράφος πριν λίγες εβδομάδες θα μπορούσε να πιστέψει ότι η Μαρία Αντωνιάδου (στέλεχος του ΔΟΛ) θα κέρδισε με διαφορά την πρώτη θέση σε ψήφους από τους σχεδόν 350 υποψήφιους για το 11μελές διοικητικό συμβούλιο της Ενωσης. Κι’ όμως, η Μ.Α. σάρωσε στη διαδικασία, αφήνοντας τον αποτυχημένο εκλεκτό του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Τρίμη στην δεύτερη θέση. Εχει σημασία το κοντράστ των δύο συνδικαλιστών, αφού εκπροσωπούν η πρώτη την κυβέρνηση και ο δεύτερος την αντιπολίτευση. Το αν εκπροσωπούν το συνδικαλιστικό όργανο των δημοσιογράφων καλύτερα να το αφήσουμε στην άκρη αφού ως πανίσχυρο δίδυμο (πρόεδρος και ΓΓ) στο προηγούμενο διοικητικός σχήμα, οι αποφάσεις που πήραν (έχοντας την πλειοψηφία…) οδήγησαν σε δεκάδες απεργίες με τα γνωστά αποτελέσματα και κατάληξη την τραγωδία του λουκέτου της ΕΡΤ...
Αυτήν την στιγμή τα μέλη της ΕΣΗΕΑ αγγίζουν τον αριθμό των 5200 ψυχών, όμως οι εργαζόμενοι δύσκολα ξεπερνούν το 50% με τις απολύσεις να απειλούν καθημερινά τον κλάδο. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της εταιρίας ‘Η Ναυτεμπορική’, που ταυτόχρονα με την ανάδειξη της νέας διοίκησης της ΕΣΗΕΑ ανακοίνωσε μεγάλο αριθμό απολύσεων και βαρβάτη μείωση μισθών σε όσους απομείνουν στην ιστορική εφημερίδα της οικογένειας Αθανασιάδη.
Δυστυχώς, το πρόβλημα που έχει βυθίσει τους δημοσιογράφους και φυσικά να αφανίσει το συνδικαλιστικό τους όργανο οφείλεται στις διοικήσεις της ΕΣΗΕΑ, που την τελευταία δεκαετία υποτάχτηκαν ολοσχερώς στην βούληση των εκδοτών αλλά και των σχεδίων των κυβερνήσεων να ελέγξουν τον κλάδο. Οι εκδότες δεν ήθελαν με κανένα τρόπο να συνεχίσουν να υπογράφουν με την ΕΣΗΕΑ συλλογική σύμβαση. Το κατάφεραν. Τώρα θέλουν να σταματήσουν να πληρώνουν το λεγόμενο αγγελιόσημο. Να δείτε που η κυβέρνηση θα τους κάνει (και αυτό) το χατίρι. Αρνούνται πεισματικά να θεωρούν εφημερίδες τα κυριακάτικα φύλλα (τα έχουν βαφτίσει περιοδικά!!!) ώστε να αποφεύγουν να πληρώνουν το αγγελιόσημο. Απολύουν όποτε γουστάρουν και όσους γουστάρουν γράφοντας στα παλιά τους υποδήματα συμφωνίες και παραδόσεις. Φυσικά ουδείς τους ελέγχει, από μια ΕΣΗΕΑ ‘ανάπηρη’ που έχει μετατρέψει σε σφεντόνα το άλλοτε βαρύ οπλισμό της απεργίας…
Αλλά, ποιος θα μπορούσε (στην Ακαδημίας 20) να αντιπαρατεθεί στον Μπόμπολα, στον Αλαφούζο ή στον Ψυχάρη; Ο τελευταίος, μάλιστα, εξακολουθεί να διατηρεί την ταυτότητα μέλους της ΕΣΗΕΑ, μολονότι είναι κυρίαρχος των μετοχών του κορυφαίου δημοσιογραφικού Οργανισμού της χώρας…
Σύμφωνα με όλα τις ενδείξεις, ο κλάδος των δημοσιογράφων επαγγελματικά και ηθικά καταρρέει. Τα Ταμεία (ΕΤΑΠ-ΜΜΕ και ΕΔΟΕΑΠ) απειλούνται ανά πάσα στιγμή από το ‘μακρύ χέρι’ του Στουρνάρα του Βρούτση ή των ομορφόπαιδων της…Τρόϊκα. Το μεγαλύτερο ποσοστό όσων εργάζονται σχεδόν πεινάνε ή αμειβόμενοι με το περίφημο μπλοκάκι, δέχονται κάθε δύο μήνες την βαρβάτη καρπαζιά του ΤΕΒΕ. Μια κάποια ανάσα θα μπορούσε να δώσει στην ΕΣΗΕΑ και στα Ταμεία των δημοσιογράφων η ένταξη των συναδέλφων που εργάζοννται στα ηλεκτρονικά Μέσα, στην διαδικασία των κρατήσεων, στοιχείο που θα έδινε γερή αναπνοή στα έσοδα, αλλά… Τα αφεντικά αντιδρούν να δεχτούν αυτή την λογική διαδικασία προκειμένου να μη πληρώσουν ασφαλιστικές εισφορές. Την ίδια ώρα, οι εργαζόμενοι κάτω από άθλιες συνθήκες και με μισθούς γαλέρας συνάδελφοι, σε επιτυχημένα πορτάλ και ειδησεογραφικά σάϊτ, γνωρίζουν πολύ καλά ότι δύσκολα θα συνταξιοδοτηθούν ή θα αποκτήσουν περίθαλψη με το σημερινό καθεστώς εργασίας τους.
Κατά τα άλλα, Το αποτέλεσμα της εκλογικής διαδικασίας στην ΕΣΗΕΑ (για το διοικητικό σχήμα και τα διάφορα όργανα) αποτελεί σφραγίδα της σύγχρονης πολιτικής σκηνής. Πρώτη δύναμη η "ενισχυμένη Δεξιά", δεύτερη δύναμη ΣΥΝ-Τρίμης, τρίτη παράταξη η παραδοσιακή Δεξιά (με τους συνταξιούχους κλπ.), ακολούθως ο…Περισσός με μία έδρα, ύστερα το λεηλατημένο Κέντρο (Τσαλαπάτης) και ουραγοί οι αριστεριστές γενικώς (Νταουντάκη).
Ισως με όλους αυτούς η ελληνική Δημοσιογραφία οδηγηθεί πλέον στην οριστική ήττα.
ΥΓ: Και για να μην έχει κανείς αυταπάτες για το πώς δουλεύει το σύστημα: Εμφανίστηκε από το ‘πουθενά’ ο πρώην αριστερός βουλευτής Περικλής Κοροβέσης διεκδικώντας θέση τακτικού μέλους στο Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ. Αναδείχτηκε μακράν πρώτος σε σταυρούς! Μπορεί ο ΠΚ να είναι άσχετος με την δημοσιογραφική Δικαιοσύνη, αλλά διαθέτει την ταυτότητα του διανοούμενου!!!





